طبق روایات در آخرالزمان فقط چهل‌و‌چهار هزارسال امیرالمؤمنین(ع) حکومت می‌کنند(125). پس آخرالزمان ابتدای نمایش زیباترین جلوه حیات زمینی است. آخرالزمان نه آخر عمر زمین، بلکه به معنی آخرین مرحلة تكاملی حیات زمینی انسان می‌باشد که مسلّم عالی‌ترین شکل حیات نیز هست، چرا كه خداوند در آن شرایط به دور از هر شركی پرستیده می‌شود.
عرض شد عده‌ای بی‌تفاوت از موضوع ظهور حضرت حجّت(عج) می‌گذرند، هر چند منکر آن نیستند ولی نسبت به آن، حساس هم نیستند. این‌ها خیلی ضرر می‌کنند؛ درست است که منکرها بیشتر ضرر می‌کنند ولی این‌ها هم خیلی ضرر می‌کنند که از این نور بزرگ معرفتی، ساده می‌گذرند. می‌گویند بگذار بیاید ببینیم چه می‌شود. این ضرر بزرگی است.
این روایت را که قبلاً بحث شد عنایت داشته باشید كه می‌فرماید: «اِنْتِظارُ الْفَرَجِ مِنَ الْفَرَج» انتظار فرج، خودش یك نوع فرج و گشایش است. مگر فرج و گشایشِ امروزین حیات ما این نیست که از همه چیز آزاد شویم و با امام خود زندگی کنیم؟ این بهترین نوع از زندگی را فرج می‌گویند. طبق این روایت انتظار فرج خودش یک نوع زندگیِ پر بركتی را برای ما به‌وجود می‌آورد. می‌فرماید: همانند آن است كه با امام(ع) و در زیر خیمة حضرت با آن حضرت زندگی می‌كنید.(126) حالا آیا می‌شود به این نوع زندگی علاقمند نبود و در موضع‌گیری نسبت به ظهور امام(عج) بی‌تفاوت بود و باز زندگیِ با بركتی داشت؟
کسی كه نسبت به فرج امام زمان(عج) وقت نمی‌گذارد و عمیقاً فكر نمی‌كند، خیلی از نظر ارتباط با حقایق غیبی عقب می‌افتد، و برعکس، کسی كه نسبت به امام زمان(عج) و فرج ایشان همین الآن وقت بگذارد و حساس باشد چه امام(ع) ظهور کنند و چه ظهور نکنند، این در واقع از نور همراهی با امام(ع) برخوردار است، و تعبیر امام صادق(ع) این است كه او با حالت انتظاری كه دارد، مثل کسی است که در خیمة امام‌زمان(عج) زندگی کرده است و یا مثل كسی است كه در مقابل رسول‌‌الله(ص) در راه خدا شهید شده است، و این حالت واقعاً برکت دارد.
در روایت دیگر از امام باقر(ع) هست: «مَا ضَرَّ مَنْ مَاتَ مُنْتظِراً لِاَمْرِنَا اَلّاٰ یَمُوتَ فِی وَسَطِ فُسْطاطِ الْمهدی و عَسْكَرِهِ».(127) ضرر نكرده كسی كه در حال انتظار امر ما رحلت كرده، از این‌كه میان خیمة مهدی و لشكر او نمرده است. چون در طول زندگی افق خود را در شرایط ظهور آن حضرت قرار داده است.
پس آن کسانی که ظهور حضرت را منکر نیستند ولی آن را ساده می‌گیرند و توجه به این مسئله را در زندگی خود وارد نمی‌كنند، خیلی ضرر کرده‌اند، زیرا برکات توجه به وجود مقدس امامِ حیِّ حاضر، خیلی زیاد است و این بی‌توجهی باعث از دست رفتن این برکات می‌شود.
عده‌ای هم بدون این‌كه روی موضوع فكر كرده باشند، منکر ظهور امام‌اند. شما یک نمونه در زیر این آسمان بیاورید که کسی از روی عقل بتواند منکر وجود و ظهور آن حضرت باشد و در انكارش منطق و دلیل داشته باشد. منطق و دلیل ما، چه دلایل عقلی و چه دلایل نقلیِ قابل اطمینان، در کتاب‌های علمای ما مشخص است، پس منکرها از سر میل و هوس و عدم تحقیق، منكرند و لذا در ظلمت محض هستند.
عده‌ای هم هستند که دائم به فرج و ظهور امام(ع) فکر می‌کنند و همواره جهت اندیشه امروزین خود را با حضور و ظهور حضرت(عج) هماهنگ می‌نمایند، برکاتی که این‌ها به‌دست می‌آورند «لایُدرَک وَلایُوصَف» است. به خاطر غلبة نور ظهور امام‌زمان(عج) در روح و زندگی امروزین این افراد، گویا هم‌اكنون در شرایط ظهور آن حضرت زندگی می‌کنند. دائم حضور امام(ع) و امید ظهور را در خودشان زنده نگه می‌دارند. این‌ها می‌فهمند كه در حقیقت، غیبتِ حجّت خدا فرصتی برای اثبات دوستی و دلدادگی با آن حضرت ، و سرافراز بیرون آمدن از امتحان بزرگ الهی است.
البته چون نمی‌خواهم وارد این بحث شوم و عرضم معنی‌كردنِ حتمی‌بودن این ظهور در آخرالزمان است، توجه به حضور و امید به ظهور امام‌زمان(عج) را ارجاع می‌دهم به بحث‌هایی که قبلا در این زمینه ارائه شده‌است؛ خودتان هم دنبال کنید، از بحث‌های حیاتی است.(128) همین اندازه بدانید كه امام باقر(ع) در این رابطه می‌گویند:
«طُوبى لِشیعَتِنَا الْمُتَمَسّكینَ بِحُبِّنا فی غَیْبَةِ قائِمِنَا الثّابِتینَ عَلى مُوٰالاتِنا و الْبَراءةِ مِنْ أعْدائِنا أولئِكَ مِنّا وَ نَحْنُ مِنْهُم قَدْ رَضُوا بِنا أئِمَّةً وَ رَضینا بِهِمْ شیعةً وَ طُوبى لَهُمْ هُمْ وَالله مَعَنا فِی دَرَجَتِنا یَوْمَ الْقِیامَةِ»(129)
چقدر شرایط خوبی است برای شیعیان ما، آن‌هایی كه در غیبت قائم ما به محبت ما متمسك‌اند و بر ولایت ما و دوری و برائت از دشمنان ما ثابت قدم‌اند. این‌ها از ما هستند و ما از آن‌ها، آن‌ها از این‌كه ما امامان آن‌ها هستیم، راضی‌اند و ما از این‌كه چنین افرادی شیعة ما هستند، راضی هستیم، خوشا به حال آن‌ها، به خدا سوگند در قیامت این‌ها در درجة ما قرار دارند.