بسم الله الرحمن الرحیم
﴿اَلسَّلامُ عَلَیْكَ یا حُجَّة‌اللهِ فِی اَرْضِهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْكَ یا عَیْنَ‌اللهِ فِی خَلْقِه﴾
﴿اَلسَّلامُ عَلَیْكَ یا نُورَ‌اللهِ‌الَّذی یَهْتَدی بِهِ الْمُهْتَدوُنَ وَ یُفَرَّجُ بِهِ عَنِ الْمُؤْمِنین﴾
﴿اَلسَّلامُ عَلَیْكَ عَجَّلَ‌اللهُ ما وَعَدَكَ مِنَ النَّصْرِ وَ ظُهُورِ الْاَمْرِ﴾(105)
سلام بر تو ای حجت خدا بر زمین و ای چشم خدا در بین خلق.
سلام بر تو ای نور الهی كه هدایت‌شده‌ها به‌وسیلة آن، هدایت می‌شوند و مؤمنین به كمك آن به گشایش می‌رسند.
سلام بر تو كه خداوند به‌كمك تو تعجیل كند بر فرجی كه به تو وعدة آن را داده و تعجیل كند بر ظهور آن امر الهی.
در آستانه تولد وجود مقدس حضرت بقیّةالله‌الاعظم، امام‌زمان(عج) برای همة عزیزان آرزوی تأثیر پذیری از آن ذات متعالی را دارم و به شما تبریک عرض می‌کنم به این معنا که آماده باشید از برکت وجود آن ذات مقدس بیشترین بهره را بگیرید.
یک بحث این است که اقرار به وجود مقدس امام‌زمان(عج) عقیدة ما بشود، و یك بحث هم اعتقاد به ظهور آن حضرت است و بركاتی كه پیرو آن ظهور حاصل می‌شود. اعتقاد به وجود مقدس آن حضرت عقیدة ارزانی نیست كه بدون تلاش به‌دست آید! اولین نكته‌ای كه باید با عقل و استدلال به آن برسیم این است كه متوجه وجود مقدس امام‌زمان(عج) و نحوة وجود آن حضرت بشویم و بفهمیم الآن امام(عج) چگونه در عالم هستند.
نکتة دیگری که باید به آن عقیده پیدا كنیم «ظهور انتهایی» آن حضرت است. یعنی در عین این‌كه حضرت به‌عنوان حجّت خدا یك «حضور طولانی» در طول تاریخ اسلام داشته‌اند، ظهور هم خواهند داشت و بالاخره بشریت در كامل‌ترین مرحلة تاریخ، شاهد «ظهور» آن حضور خواهد بود. پس ظهور آن امامِ حیِّ حاضر هم باید جزء عقیدة ما بشود. یعنی به‌كمك عقل و نقلی که به آن مطمئن هستیم و کمک می‌کند که تعقل کنیم، به ظهور آن وجود غیبی برسیم. وقتی «اعتقاد به ظهور» به باور قلبی تبدیل شد، به چگونگی ظهور می‌رسیم، كه خودِ آن نكات ارزشمندی را درپی خواهد داشت.(106)