از برخی احادیث معتبر استفاده میشود که برای تحقق و گسترش حکومت امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در سطح جهان، حتی پس از ظهور حضرت، اخلاص، فداکاری، سختی و خون دل خوردنهای فراوان لازم است. نکته دیگر آن که برای تحقق حکومت جهانی موعود، افزون بر مهارتهای جنگی و نظامی، مهارتها و تواناییهای دیگری نیز مورد نیاز است. افزون بر شجاعت و شهامت سرداران جنگی ورزیده، حکمت و درایت عالمانی فرزانه و وارسته نیز نیاز خواهد بود.
وقتی دریافتیم که مهمترین مشکل امام زمان (علیه السلام)، جهاد علمی و فرهنگی با شبهه افکنانی است که قرائتهای جدیدی از دین ارائه میکنند، روشن میشود که افزون بر دلیرمردانی ورزیده در عرصه جهاد نظامی به عالمانی وارسته و توانا نیازمندیم تا امام زمان (علیه السلام) را در جهاد علمی با این شیاطین انساننما یاری رسانند؛ البته ما چنان باید خود را به اوج آمادگی برسانیم که به محض ظهور حضرتش بتوانیم در رکاب او شمشیر بزنیم و از پیشرفتهترین سلاحهای نظامی نیز استفاده کنیم؛ اما حال که فهمیدیم امام زمان (ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء) مسؤولیت مهم دیگری نیز دارد که رنج و غصهاش از هر چیز دیگری بیشتر و کشندهتر است، باید برای یاریاش، خود را به سلاح علم و آگاهی مجهز کنیم و با تمام توان در رفع این گونه شبههها بکوشیم تا بتوانیم دوستان و شیعیان حضرت را از دام شیاطین شبهه افکن برهانیم.
مرزبانی از قلوب شیعیان امام عصر (علیه السلام)، بر عهده عالمان ربانی است:
علماء شیعتنا مرابطون بالثغر الذی یلی ابلیس و عفاریته، یمنعونهم عن الخروج علی ضعفاء شیعتنا و عن أن یتسلط علیهم ابلیس و شیعته النواصب. ألا فمن انتصب لذلک من شیعتنا کان أفضل ممن جاهد الروم و الترک و الخزر ألف ألف مرة لأنه یدفع عن أدیان محبینا و ذلک یدفع عن أبدانهم؛(152)
عالمان شیعیان ما، محافظ و نگهبان آن مرزهایی هستند که نفوذگاه ابلیس و پیروان جنی و انسی او است. این مرزبانان عقیده و ایمان، شیعیان ضعیف ما را از بیایمانی و غلبه شیطان دور میدارند. آگاه باشید که هر کس برای چنین امر مهمی به پا خیزد، فضیلتش هزار هزار مرتبه از فضیلت جنگ و کارزار با تمام دشمنان اسلام بیشتر است؛ چرا که شر و بلا را از دین و بدن محبان ما دور میسازد.
یکی از بزرگترین نعمتهای خداوند متعالی برای ما، این است که افرادی معصوم را به ما معرفی کرده است؛ امامانی که شناختشان خطابردار نیست. فرض مطلوب این است که آدمی برای تحصیل سعادت دنیا و آخرت خویش، از کسی پیروی کند که هیچ اشتباه نمیکند.
خداوند، پیامبر اکرم و امامان (علیهم السلام) را معصوم و دور از هر گونه خطا قرار داده است تا هر چه میفرمایند و هر رفتاری که انجام میدهند، برای ما قابل اقتدا و تبعیت باشد. درباره عظمت این نعمت هر چه بیندیشیم و خدا را برای آن شکر کنیم، کم است. اگر وجودهای مقدس معصومان (علیهم السلام) نبودند، ما از گفتار و رفتارشان نمیتوانستیم اقتباس کنیم و عاقبت به همان جهالتها و گمراهیهایی که فرقههای گوناگون در گوشه و کنار دنیا به آن دچار شدهاند، مبتلا میشدیم.
الگوی ما در هر عصر و زمان، سیره پیامبران و امامانی است که خداوند بزرگ سیره هدایتگرانهشان را اسوه زندگی ما قرار داده است: أولئک الذین هدی الله فبهداهم اقتده؛(153) ایشان کسانی هستند که خداوند، هدایتشان کرده است؛ پس به هدایت ایشان اقتدا کن!
اکنون بنگریم که اسوه و الگوی قرآنی ما در مقابله با دشمنان اسلام (کافران و منافقان)، کیست، و در دوران خطیر آخر الزمان، در مواجهه با فتنه انگیزی دشمنان و شبهه انگیزی منافقان چگونه باید ایستادگی کرد.