اگر امروز، امام میان ما نیست، باید همان محبت و ارادت و سرسپردگی را به جانشین او داشته باشیم که الحمد لله این محبت و ارادت را داریم. خدا را شکر میکنیم که برای این دوران، کسی را ذخیره فرمود تا بتواند وظایف رهبری را به خوبی انجام دهد. ما باید برای سلامت و توفیق او دعا کنیم؛ در خلوت و تاریکی شب، از خدا بخواهیم حضرتش را برای رهبری عالم اسلام حفظ کند. باید در عمل، حامی و پشتیبان همه جانبه او باشیم و این ارادت را به رخ دشمنان او بکشیم و به دشمنان بگوییم: به کوری چشم شما که از هیچ توطئهای کوتاهی نکردید، ما همچنان متحد هستیم و پشت سر رهبرمان ایستادهایم. اگر خدای ناکرده این وحدت خدشهدار شود، مسؤولش من و شما هستیم. شهیدان ما وظیفه خود را انجام دادند و هم اکنون ثمره ایثار و جهادشان را به دست من و شما سپردهاند؛ ما هستیم که باید دستاوردهای آنها را حفظ کنیم. اگر در این کار کوتاهی کنیم، هم به آنها، و هم به تمام انبیا و اولیای الاهی خیانت کردهایم.
نظام مقدس اسلامی، میوهای از درخت نبوت و امامت است. ما نمیدانیم چه نعمت بزرگی را دز این جهان داریم. قدرت بزرگی همچون امریکا را با عنایات الاهی به زانو در آوردهایم تا جایی که به طور رسمی و عملی، با کمال فضاحت و رسوایی، بر خلاف تمام قوانین بین المللی و با زیر پا گذاشتن عهدنامههایی که خودش امضا کرده است، بیست میلیون دلار بودجه برای براندازی حکومت ایران تصویب میکند.
اگر مساله ایران برای آنان اهمیت نداشت آیا حاضر میشدند این رسوایی را به جان بخرند؟! این رسوایی را به جان میخرند؛ چون سقوط خویش را در یک قدمی خود میبینند. ما باید منتظر دسیسههای جدیدی از طرف آنان باشیم. همان طور که رهبر معظم انقلاب حفظه الله فرموده است، آنان تا به حال از هیچ توطئهای کوتاهی نکرده و هر کاری که میتوانستهاند، کردهاند. دشمنان ما باید متوجه شده باشند که خدای متعالی، پشتیبان این نظام است و این دسیسهها اثری ندارد. ایجاد شک و شبهه در مساله ولایت فقیه، متهم کردن نظام اسلامی به حکومت دیکتاتوری و دسیسههای دیگری از این قبیل مثل توطئههای دیگرشان، به خودشان برخواهد گشت. وظیفه ما در این عصر این است که اهمیت موقعیت خود را بشناسیم و بدانیم نعمت عظیمی داریم که شکرانه آن، حمایت همه جانبه از رهبری نظام است.
اگر در گوشه و کنار، از کسانی خطاهایی سر میزند و اگر قصورهایی هست، باید آن قدر هوشیار و خردمند باشیم که این نقایص جزئی، نباید ما را درباره اصل و کل نظام سست یا محبتمان را به آن کمرنگ کند. مگر در زمان حکومت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و امیر مؤمنان علی (علیهم السلام) نقص وجود نداشت؟! در زمان امام علی (علیه السلام) چه کسانی استاندار فارس، بحرین و اهواز بودند؟! همان طور که کمابیش آگاهی دارید، یکی از استانداران حضرت علی (علیه السلام)، برادرخوانده معاویه، زیاد بن عبید بود. او کسی بود که پسرش، عبیدالله بن زیاد، با امام حسین (علیه السلام) جنگید. زمان حکومت امیر مؤمنان علی (علیه السلام)، همه والیان و حاکمان او فرشته نبودند! چنان نبود که در هیچ جای عالم، هیچ خلاف شرعی انجام نگیرد. آن دستهای دزدان که بریده، و حدهایی که جاری میشد، برای چه بود؟! آن نامههای عتابآمیز حضرت و آن توبیخها و مؤاخذهها که در نهج البلاغه ثبت شده، برای چه کسانی بوده است؟! علت مطلوب بودن آن نظام این بود که محورش علی (علیه السلام) بود. در کنار این نظام، ممکن است خطاهایی رخ دهد؛ اما آیا صحیح است که به سبب خطاها، از حمایت حکومت حضرت علی (علیه السلام) دست برداریم؟! هیچ کس نمیگوید در کشور ما، هیچ اشتباهی رخ نمیدهد؛ هیچ ظلمی انجام نمیگیرد و هیچ خلاف شرعی صورت نمیگیرد؛ اما این نقایص را نباید به حساب اصل نظام و رهبری آن گذاشت. ما همه آگاهیم که رهبر معظم انقلاب دام عزه، نهایت جدیت را برای اجرای احکام اسلامی و اجرای عدالت به کار میبرد. مبادا وسوسههای شیطانی در دل بعضی از جوانان ما اثر بگذارد و محبتشان به این نظام و رهبری آن کم شود؟ ما با این کارمان نه تنها ضرر میکنیم، بلکه به همه شهیدانی که با خونشان این درخت را آبیاری کردهاند، خیانت میکنیم.