افرادی، سالهای طولانی، به منظور نزدیکی به خدا و اولیای او، به اصطلاح، ریاضتهای سختی کشیده، و به اشتباه، خود را امام زمان (علیه السلام) معرفی کردهاند. چه بسا بعضی از مسلکهایی را درست کرده و پیروانی را برای خود یافتهاند! شاید برخی از ما، مریدهای آنها را در زمره اولیاء الله تصور کنیم. به هر حال، هر کسی در این دنیا زحمت بکشد، خدا، به قدر زحمتش به او پاداش میدهد و آثاری را از او، در این دنیا به جای میگذارد.
مرتاضان هندی نیز از این مطلب مستثنا نیستند. وقتی آنها در این دنیا زحمت میکشند، خدا نیز پاداشهایی را در همین دنیا به آنها میدهد. آنان از باطن اشخاص آگاهند؛ از گذشته و آینده خبر میدهند؛ در امور دنیایی تصرفهایی میکنند؛ با قدرت یک دست، جلو حرکت قطار را میگیرند، و با اراده خود، هواپیمای در حال حرکت را نگه میدارند. چنین قدرتهایی بر اثر ریاضت به دست میآید و جای انکار نیز ندارد.
گاهی انسان میبیند و میشنود که افرادی بر اثر سادگی و پاکی نفس، به راحتی به دام شیطان صفتان میافتند. ممکن است به شما خبر دهند که شخصی از اولیاء الله در فلان جا زندگی میکند. پس از مدتی که اجازه ملاقات به شما دادند، اطلاعاتی از باطنتان را برای شما باز میگوید؛ به طوری که یقین مییابید این شخص، ولی خدا است؛ در صورتی که چنین چیزهایی از مرتاض هم که اصلا خدا و پیغمبر را هم قبول ندارد، بر میآید. مرتاضان هند و تبت، چنین هنری دارند که از گذشته و آینده اطلاعات غیبی میدهند. کسانی نیز وجود دارند که بر اثر ریاضتهای سخت، خبرهای آینده را میدانند. این کارها، دلیل بر حقانیت شخص و درستی راه و اعتقادش نیست. اگر کسی خبری از آینده به شما داد، فریب نخورید. اول باید صحت اعتقاد شخص را درک کرد. اگر شخص، در اعتقادش خدشهای داشته باشد، هر چند هزاران کار خارق العاده انجام دهد، کارهای او به ارزنی نمیارزد؛ چرا که آن شخص نوکر شیطان است و همه قدرتهای شیطانی را برای فریب دادن مردم در اختیار گرفته است.