یادآوری این حقایق در این جهت میتواند مفید باشد که ارزش عمرمان را بهتر بدانیم. آیا حیف نیست چنین عمری که میتواند ما را به چنان مقام والایی برساند، برای به دست آوردن یک مشت خشت و گل یا چند پاره آهن صرف شود؟ فرض کنید کسانی که جوانیشان را صرف درس خواندن، مدرک گرفتن و یافتن شغلی پردرآمد میکنند، اگر بتوانند سالی یک میلیون ذخیره کنند و پس از بیست سال یک خانه بیست میلیون تومانی بخرند، حاصل عمرشان پس از چهل یا پنجاه سال تلاش و دوندگی، یک خانه بیست میلیونی خواهد بود؛ یعنی حاصل تمام درس خواندنها، زحمتها، تبلیغها و... با چند خروار خاک و گچ و سیمان و آهن مساوی شده است.
قرآن کریم میفرماید:
قل هل ننبئکم بالأخسرین أعمالا. الذین ضل سعیهم فی الحیاة الدنیا و هم یحسبون أنهم یحسنون صنعا.(31)
بگو: آیا به شما خبر دهیم که زیانکارترین (مردم) در کارها چه کسانی هستند؟ آنها که تلاشهایشان در زندگی دنیا گم و نابود شده است و با این حال میپندارند که کار نیک انجام میدهند.
کسانی که عمرشان صرف شد تا خوشیها و زینتهای دنیا را به دست آورند، ضرر کردهاند؛ چرا که هرگز به آن همه زحمتها، بیخوابیها، غربتها و مشکلات زندگی نمیارزید که در مقابلش یک مشت سنگ و آهن و سیمان و گچ به دست آید.
آری، چنین افرادی زیانکارند؛ اما چرا زیانکارترین افرادند؟!
برای این که و هم یحسبون أنهم یحسنون صنعا. کسانی که از اول میدانند، کار نادرستی را مرتکب میشوند و سرمایه و پولشان را آگاهانه به دست خودشان آتش میزنند، زیان کردهاند؛ اما زیانکارترین افراد کسانیاند که نه تنها این آتش زدن سرمایه را خسارت نمیدانند، بلکه آن را هنر و ترقی و افتخار میپندارند. اینان خیال میکنند با این درس خواندنها و کارهایی که برای غیر خدا انجام میدهند، خیلی اوج گرفتهاند؛ اما ناگهان متوجه میشوند که همهاش هباء منثوراً؛ گرد و غباری پراکنده در هوا شده است.
اینان خسارتی دو چندان دارند؛ هم سرمایه را از دست دادهاند و هم آرزوها و آرمانهایی که داشتند، بر باد رفته است. با این اعمالشان نزد خدا عزیز، و بر اثر این کارها، نور چشم امام زمان (علیه السلام) میشوند؛ اما بعد آشکار شد که نه تنها هیچ کدام از این اعمال پذیرفته نشده، بلکه سقوطشان را نیز در پی داشته است. این، زیان دوچندان است؛ چرا که میانگارند کارهای خوبی انجام دادهاند؛ اما در خواهند یافت که همهاش ضرر بوده است.