ولایت الله بر ولایت رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) میتابد. اهمیت مقام رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) برای ما به میزان رابطهای است که با خدا دارد. ولای رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) حساب جداگانهای ندارد؛ بلکه شعاعی از همان ولایت الله است. رسول را میخواهیم و دوستش میداریم؛ چون فرستاده محبوب اصلی ما است؛ چون آینه او است. مگر میشود کسی محبوبش را بخواهد، اما جلوه گاه و مرآتش را نخواهد؟ محبت به خدا و رسول، دو محبت نیست؛ بلکه محبت به رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) همان محبت الله است که در آینه تمام نمای او ظهور کرده است. رسول الله آیینه تمام نمای خدا است که همه چیزش تحت تاثیر الاهی قرار دارد و از خودش چیزی ندارد.
ولایت خدا پس از رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) به جانشینان او منتقل میشود؛ همان معصومانی که همچون نفس پیامبر هستند و جز در نبوت و رسالت، هیچ تفاوتی با او ندارند. این همان ولایت الله است که در رسول الله و امامان معصوم (علیهم السلام) ظهور میکند؛ آنگاه مرتبه نازلتر این ولایت در هر کس که به آنها نزدیکتر است، تجلی مییابد.
ولایت اولیای اهل بیت (علیهم السلام) نیز جزو ولایت الله است. چرا اولیای اهل بیت (علیهم السلام) را دوست میداریم؟ چون دوست اهل بیت (علیهم السلام) هستند. اهل بیت (علیهم السلام) را چرا دوست میداریم؟ چون دوست خدا هستند. این محبت از یکدیگر جدا نیست؛ بلکه یک سرچشمه است که از مجاری گوناگون جاری میشود. نور واحدی است که در درجههای متفاوت تنزل مییابد. اگر آدم این مطلب را در ذهن داشته باشد، معنای این عبارت را خواهد فهمید که من والاکم فقد والی الله، و من عاداکم فقد عاد الله، و من أحبکم فقد أحب الله، و من أبغضکم فقد أبغض الله.(79) محبت اهل بیت (علیهم السلام) از محبت خدا جدا نیست. معرفت اهل بیت (علیهم السلام) نیز از معرفت خدا جدا نیست.
چگونه میشود انسان ولایت الله را بپذیرد و رابطه زندگی خویش را با خدا تقویت کند؛ اما رابطهاش را با انبیا تقویت نکند.