یکی از خطرخیزترین پرتگاهها برای اهل ایمان، احساس ایمنی از مکر الاهی است. این پندار که چون خدا ما را به پیروزی رسانده است، دیگر کاری با ما نخواهد داشت و هر کاری بکنیم نادیده گرفته میشود، به طور کامل باطل است. عزیزان! خداوند چنان باریک بین و سختگیر است که مو را از ماست میکشد: و هو شدید المحال؛(137) و او، قدرتی بیانتها و مجازاتی دردناک دارد.
احساس ایمنی از مکر الاهی از گناهان بزرگ است. بر این اساس باید از آینده و عاقبت امورمان نگران باشیم. شما که ایمانتان تا آن حد قوی نیست که در برابر هر صحنه جذاب و فریبندهای مقاومت کنید و نلغزید، کنار بروید و نگاه نکنید. شما که معلوماتتان در آن حد نیست به هر شبههای پاسخ دهید، به سخنان شیطانی فریبنده گوش ندهید و از مجلس شبهه انگیزان دوری کنید. خداوند متعالی به پیامبرش که دارای قویترین ارادهها و ایمانها است، میفرماید:
و اذا رأیت الذین یخوضون فی آیاتنا فأعرض عنهم حتی یخوضوا فی حدیث غیره و اما ینسینک الشیطان فلا تقعد بعد الذکری مع القوم الظالمین.(138)
هر گاه گروهی را دیدی که با طعن و خردهگیری در آیات ما گفت و گو میکنند، از ایشان دوری گزین تا در سخن دیگری وارد شوند و اگر شیطان از یادت برد، پس از یادآوری هرگز با چنین گروه ستمکاری منشین!
چنانچه دیدید به امور مقدس و ارزشهای دینی توهین میکنند، برخیزید و از آن مجلس کنارهگیری کنید. اگر به یاوه سراییهای شبهه افکنان گوش فرا دادید یا به صحنههای فسادانگیز چشم دوختید، در این صورت، شما هم مثل ایشانید: انکم اذا مثلهم.(139) و آن گاه به طور ناخواسته در دنیا در گناهشان و در عقبا در عقابشان شریک خواهید شد: ان الله جامع المنافقین و الکافرین فی جهنم جمیعا.(140) خداوند همه منافقان و کافران را در دوزخ جمع میکند.
آنان به تمام ارزشها و بینشهای اصیل اسلامی کافرند. شما که با ایشان هم مجلس، و در برابر ایشان سراپا گوش و چشم میشوید، ایمان قلبی خود را از دست میدهید. شبههها و صحنههای گناه آلود، ایمان را از قلوبتان میرباید و شما را فقط به ظواهر دینداری چون شرکت در مساجد، نمازهای جماعت، عزاداریها و... دلخوش میکند؛ تا جایی که در دلهایتان دیگر ایمان باقی نخواهد ماند و فقط در ظاهر، اسلام را اظهار میکنید.
شیاطین انسی، جوانهای پاک ما را با این سفارش میفریبند که شما همه حرفها را بشنوید؛ و آن گاه هر کدام را پسندیدید، برگزینید؛ غافل از این که فقط کسانی مجازند همه قولها را بشنوند که تحت عنایت و هدایت الاهی، توانایی تشخیص بهترین سخن و پیروی از آن را داشته باشند:
الذین یستمعون القول فیتبعون أحسنه أولئک الذین هداهم الله و أولئک هم أولوا الألباب؛(141) کسانی که سخنان را میشنوند و از نیکوترین آنها پیروی میکنند. آنان کسانی هستند که خدا هدایتشان کرده است و آنها خردمندانند.
پس وظیفه آنان که قدرت علمی لازم را برای تشخیص حق از باطل ندارند چیست؟! وظیفه ایشان دوری کردن از مجالس شبههانگیز و صحنههای فسادانگیز است:
و أعرض عن الجاهلین؛(142) و از جاهلان روی بگردان. فأعرض عنهم و عظهم و قل لهم فی أنفسهم قولاً بلیغا؛(143) از آنان روی بگردان و آنها را اندرز ده و با بیانی رسا نتایج اعمالشان را به آنها گوشزد کن.
سرانجام گوش سپردن به شبهههای فسادانگیز و چشم دوختن به صحنههای هوسانگیز، همنشینی با کافران در آتش قهر الاهی است.
آری، همه ما باید در برابر هجوم شبهههای شیطانی و رواج روزافزون فساد و فحشا در جامعه، برای خود و نسل آیندهمان احساس خطر کنیم و نگران باشیم.