اعتقاد به وجود ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، ویژه شیعیان نیست. ما با برادران اهل تسنن، که بیشتر مسلمانان جهان را تشکیل میدهند، در پارهای از مباحث اعتقادی، مثل اصل امامت و مباحث فرعی اختلافها داریم؛ اما به تصدیق بسیاری از بزرگان اهل تسنن، یکی از مطالبی که در آن، بین شیعه و سنی و هیچ طایفهای از طوایف مسلمانان اختلاف وجود ندارد، اعتقاد به ظهور حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است.
دو کتاب از اهل تسنن را به خاطر بسپارید که این مطلب را به روشنی تصدیق کردهاند:
یکی کتاب الصواعق المحرقه، نوشته ابن حجر هیثمی که از بزرگان اهل تسنن است. وی در این کتاب، اعتقاد به صاحب الامر (علیه السلام) را امری مشترک بین همه مسلمانان دانسته و روایات را در این زمینه، بیش از حد تواتر معرفی کرده است. یکی دیگر از بزرگان اهل تسنن شبلنجی است که کتاب نورالابصار را نوشته. او در این کتاب تصریح میکند که روایات درباره مهدی آخر الزمان (علیه السلام)، فوق حد تواتر است.
ابن ابی الحدید معتزلی، در شرح نهج البلاغه معتقد است که درباره ظهور امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) اختلافی میان مسلمانان وجود ندارد و تمام طوایف آنها بر این مطلب اتفاق نظر دارند.
بسیاری از عالمان اهل تسنن، درباره وجود امام زمان (علیه السلام) و علایم ظهور حضرت کتابهای فراوانی نوشتهاند که یکی از آنها حافظ گنجی شافعی و دیگری مولانا متقی هندی است. کتاب البیان فی اخبار صاحب الزمان را حافظ گنجی شافعی از حافظان قرآن و بزرگان اهل تسنن نوشته که و در حدود قرن هفتم هجری میزیسته است. از دیگر بزرگان اهل تسنن که در قرن دهم هجری و در کشور هندوستان میزیسته، مولا متقی هندی، صاحب کتاب البرهان علی علامات مهدی آخر الزمان است.
آری، بزرگان اهل تسنن همانند شیعیان، به اصل وجود صاحب الزمان (علیه السلام) اعتقاد دارند؛ البته ممکن است آدمهای منحرف و کوردلی پیدا شوند که آفتاب را نیز انکار کنند که در این جا مور نظر نیستند. بزرگان اهل تسنن اعتراف دارند که اخبار درباره وجود امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) متواتر، بلکه فوق حد تواتر است.