بنده گاهی فكر می‌كنم اگر ماآنچه را حضرت‌فاطمه(س) در جریان انحراف اسلام فهمید، می‌فهمیدیم، آیا یك‌ساعت طاقتِ ماندن داشتیم؟ بعد می‌گویم چقدر طاقت فاطمه(س) زیاد بود كه توانست این‌همه عمر كند. تو به من نگو فاطمه(س) خیلی زود بعد از رحلت رسول‌خدا(ص) رحلت فرمود، به من بگو دیدن این همه انحراف و یك روز طاقت ماندن‌داشتن، طاقت بزرگی نیست؟ حضرت‌علی(ع) كه در این صحنه مسئولیتی نمی‌توانست داشته باشد، چرا كه اگر سخنی به اعتراض می‌گشود، متهم می‌شد كه نسبت به حكومت حریص است.(100) ولی فاطمه‌زهرا(س) كه در چنین مشكلی نبود، چه كند؟ اگر خدا شعور فهم این انحراف بزرگ را به او نداده بود كه در فشاری چنین بزرگ قرار نمی‌گرفت و حال كه چنین شعوری را دارد و در پیرو آن مسئولیتی بزرگ به دنبالش هست، راستی پس از انجام آن مسئولیت خطیر و آن اعتراض جانانه، آیا دیگر طاقت ماندن در این دنیا برای او مانده بود؟ سلام بر تو ای فاطمه كه نسبت به آن مأموریتِ بزرگِ خود چقدر صبورانه عمل كردی:
«وَ كُنْتِ لِمَا امْتَحَنَكِ بِهِ صابِراً»
«والسلام علیكم و رحمةالله و بركاته»