گرچه خطابة حضرت در مسجد مدینه ایراد شده است، ولی نظر حضرت به فضاهایی دورتر از دیوارهای مسجد مدینه دوخته شده بود و به همین‌دلیل در عین غرّش و اعتراض، آرامشی خاص در آن خطبه بر حضرت حاكم بود. حضرت كه نیامده بودند صرفاً با حاكمان آن زمان درگیر شوند، حضرت برای من و شما و تمام تاریخ سخن می‌گویند. اعتراض فاطمه‌زهرا(س) اظهار رنجی بود كه بر پشت بشریت وارد شده بود. علی(ع) حذف شد و به‌تبع آن حكم خدا در جامعة جهانی حذف شد. عنایت داشته باشید؛ جایی كه خدا حاكم نباشد، چه بخواهیم و چه نخواهیم، نفس امّاره حاكم خواهد شد.
انقلاب حضرت فاطمه(س) مقابله با دردی است كه همة تبعات و لوازم آن را درك كرده بود و همة سنگینی آن را لمس نموده بود. فاطمه‌زهرا(س) است كه می‌فهمد این خطر، موجب چه مشكل عمیق و گسترده‌ای در جهان اسلام خواهد شد.
فاطمه(س) می‌داند اسلام چقدر بزرگ و توانمند است و اگر شرایط ظهورش با حاكمیت امام معصوم بروز كند سرنوشت بشر بر روی كرة زمین و در طول تاریخ دگرگون می‌شود و این است علت اصلی غم فاطمه(س).