اوّلاً: عنایت بفرمایید فاطمه‌زهرا(س) روی چه چیزی حسّاس‌اند. ثانیاً: فراموش نكنید، وقتی آن حضرت بر روی موضوعی از خود حسّاسیت نشان دادند، در واقع حسّاسیتِ حقّی است كه برای همة بشریت حجّت است؛ چراكه شیعه و سنّی قبول دارند كه رسول‌الله(ص) می‌فرمودند:«اِنَّ اللهَ تَبارَكَ وَ تَعالی یَغْضِبُ لِغَضَبِ فاطِمَةَ وَ یَرْضی لِرِضاها»(101) یعنی؛ خدای تبارك‌وتعالی با غضب فاطمه غضبناك می‌شود و با رضایت فاطمه - از هر چیزی- از آن چیز راضی می‌شود. پس حسّاسیت فاطمه‌زهرا(س) ملاك حق و باطل بودن آن چیز است، حال ملاحظه كنید با توجّه به این موضوع حضرت بر روی چه چیزی حسّاسیت نشان می‌دهند، و اگر من و شما روی آن مسأله حسّاس نبودیم و یا كم حسّاس بودیم، بدانیم از قلب مطّهر فاطمه‌زهرا(س) فاصله گرفته‌ایم و در نتیجه از فهم حقایق محروم شده‌ایم. بحث ما یك بحث اخلاقی نیست كه صفاتی عارض بر ذات انسان بشود و شخصیتش با آن فضائل متّحد گردد، بلكه باید انسان در فضائل متحقّق بشود و بر این اساس عرض می‌كنم كه اگر با گم كردن حسّاسیتمان نسبت به آنچه حضرت به آن حسّاسند، از فاطمه‌زهرا(س) فاصله بگیریم، دیگر آن وجود شدید و آن شخصیّت متعالی را كه می‌توانستیم به دست بیاوریم، از دست می‌دهیم، یعنی توجّه به خطبه فاطمه‌زهرا(س) و هماهنگ‌شدن با حسّاسیت مقدّس آن حضرت ما را در یك حیطه و ساحت متعالی می‌برد كه آن ساحت برای ما ارزش دارد و مقصد و مقصود ما از تبعیت از این خانواده در همین راستا است.(102)
پیام فاطمه‌زهرا(س) در این خطبه، پیام امروز زندگی ماست، یعنی اگر می‌خواهید به جایی برسید و به یك ساحت متعالی دست یابید باید این پیام را بگیرید و آن پیامی است بسیار بزرگ كه اگر با ظرفیت مناسب با آن روبه‌رو نشویم از هدیة بزرگی محروم شده‌ایم. و آن یك اعتراض بزرگ است كه اگر صدای این اعتراض را بشنویم، امروز خودمان و ملّتمان را از این سیاهچال بی‌انتها نجات داده‌ایم. این كه می‌بینید بسیاری از مسلمانان از اسلام عزیز آن نتیجة لازم را نمی‌گیرند، ریشه‌اش را باید در نداشتن آن حساسیت بزرگی دانست كه دختر رسول‌الله(س) آن را پایه‌گذاری كردند. این حساسیت را می‌توان با تدبّر عمیق بر روی كلمات و سكنات فاطمه‌زهرا(س) به دست آورد.