330 - «فَاعْمَلُوا اِنّا عامِلُونَ، وَانْتَظِرُوا اِنّا مُنْتَظِرُونَ» یعنی؛ شما هر چه می‌خواهید انجام دهید، ما هم آنچه باید انجام دهیم، انجام خواهیم داد، شما منتظر بمانید، ما هم منتظر خواهیم ماند.
حضرت زهرا(س) خواستند بگویند ما جبهة خود را مشخص كردیم و جبهه‌ای را برای نجات اسلام پایه‌ریزی نمودیم و اجازه نمی‌دهیم شما به اسم اسلام هر كاری خواستید بكنید. اشاره می‌كنند به آیه‌ای كه خداوند می‌فرماید: «وَ قُلْ لِلَّذینَ لا یُؤْمِنُونَ اعْمَلُوا عَلی مَكانَتِكُمْ، اِنّا عامِلُون وَانْتَظِرُوا اِنّا مُنْتَظِرُون»(162) یعنی؛ ای پیامبر! به آن‌هایی كه ایمان نیاوردند بگو: آنچه می‌توانید بر اساس توانتان انجام دهید، ما هم آنچه می‌توانیم انجام می‌دهیم، شما منتظر نتایج اعمالتان باشید، ما هم منتظر نتایج اعمالمان هستیم. چنانچه ملاحظه می‌كنید در این آیه خداوند به پیامبرش می‌فرماید: بر مواضع خود پایدار باش! حالا حضرت زهرا(س) خود را در چنین شرایطی احساس می‌كنند و همان سخنان را بر زبان می‌آورند كه پیامبر خدا(ص) به امر خدا مطرح می‌فرماید و عملاً با این سخنِ حضرت‌زهرا(س)، جریان پایداری و مقاومت در مقابل انحراف صدر اسلام شروع شد و نه تنها نهضت فاطمه(س) پس از اظهار این خطبه تمام نشد، بلكه تازه شروع گشت، و خلیفه اول به‌خوبی متوجّه شد كه با مسئلة ساده‌ای روبه‌رو نیست، متوجّه شد پایة نهضتی گذارده شد كه مبارزان را می‌تواند نسبت به آینده دلگرم كند و برای خود برنامه‌ریزی نمایند و احتمال این برنامه‌ریزی در بین انصار بیشتر بود، لذا پس از اتمام خطبة حضرت زهرا(س) او سریعاً بالای منبر رفت و گفت:
«مردم! چرا به هر سخنی گوش می‌دهید؟ چرا در روزگار پیامبر چنین خواست‌هایی نبود؟ هر كس از این مقوله چیزی شنیده بگوید. هر كس دیده گواهی دهد. روباهی را مانَد كه گواه او دُم اوست. می‌خواهد فتنة خفته را بیدار كند. از درماندگان یاری می‌خواهد. از زنان كمك می‌گیرد. امّ‌طحال(163) را مانَد كه بدكاری را از همه‌چیز بیشتر دوست داشت. من اگر بخواهم می‌گویم و اگر بگویم آشكار می‌گویم! لیكن چندان كه مرا واگذارند خاموش خواهم بود.
ای گروه انصار! سخن نابخردان شما را شنیدم! شما بیشتر از دیگران باید رعایتِ فرمودة پیامبر را بكنید! چون شما بودید كه او را پناه دادید و یاری كردید. من دست‌و زبانم را از كسی كه سزاوار مجازات نباشد كوتاه خواهم داشت.»(164)