از جمله شعایر، یكى همین لباس روحانیت است كه من و شما مى‌پوشیم. پوشیدن این لباس افتخارى بزرگ است؛ چرا كه انسان با پوشیدن این لباسْ باعث مى‌شود كه مردم به یاد خدا بیفتند. این خود یك توفیق الهى است كه انسان بدون این‌كه زحمت جداگانه‌اى بكشد و وقت جداگانه‌اى صرف كند تنها با پوشیدن لباس روحانیت یاد خدا را در دل ها زنده مى‌كند! دیدن عمامه و لباس روحانى، در ذهن مردم ملازم و همراه با مسجد و قرآن و دعا و روضه، و خلاصه، چیزهایى است كه با خدا ارتباط پیدا مى‌كند. حتى افرادى هم كه نسبت به روحانیت ذهنیت بدى دارند، با دیدن روحانى ابتدا به یاد خدا و دین مى‌افتند و بعد مى‌گویند، این روحانى چنین و چنان است!
از این رو كسانى كه لباس روحانیت مى‌پوشند، باید سعى كنند واقعاً هم انسان هایى
( صفحه 137)
روحانى و معنوى باشند. اگر خداى نكرده كسى در لباس روحانیت رفتار و كردارى ناشایست داشته باشد این كار فقط موجب وهن خود او نمى‌شود بلكه باعث مى‌گردد مردم نسبت به دین بدبین شوند و در گرایش آنان به خدا و مسایل دینى تأثیر سوء بگذارد. از این رو همان‌گونه كه پوشیدن لباس روحانیت موجب افتخار و كسب ثواب است، رعایت نكردن شؤون این لباس نیز گناهش بسیار بزرگ است.