لیبرالیسم در ایران به صورتی آشکار و وسیع در نهضت مشروطه ظهور کرد. عاملان اصلی ترویج این مرام سیاسی، همچون دیگر ممالک اسلامی، دانشجویان اعزامی به غرب بودند که پس از بازگشت از ممالک فرنگ، خود را روشنفکر نامیدند و در نهضت مشروطه، در کنار تبلیغ قانون و حکومت قانون، اباحیگری را رواج دادند و باعث از میدان به در کردن شارع مقدس شدند.
به طور کلی میتوان رؤوس اندیشه و برنامههای لیبرالیسم در ایران را از بدو تولد تا به امروز، این گونه خلاصه نمود:
1- تلاش برای جدایی دین از سیاست
2- سعی در ایجاد حاکمیت قوانین بشری به جای قوانین الهی و یا به صورت التقاط
3- ترویج الحاد و لامذهبی با تکیه بر شعارهای آزادی خواهانه
4- ترویج اباحیگری
5- تکیه بر فرهنگ ایرانی به جای فرهنگ اسلامی
6- تقلید از غرب به عنوان تنها راه پیشرفت
7- ایجاد زمنیه برای ظهور اندیشههای التقاطی (سوسیالیسم اسلامی، دموکراسی اسلامی، ناسیونالیسم اسلامی و...)
بنابراین دشمنان انقلاب اسلامی سعی دارند از طریق ارتجاع روشنفکری خارج و داخل کشور، تفکر لیبرالیسم را اشاعه داده و عملاً مخاطبین مورد نظر خود را که بیشتر از دانشجویان و اقشار تحصیل کرده میباشند، به معیارها و ملاکهای لیبرالیستی نزدیک و در نهایت جذب نمایند.
مقام معظم رهبری حضرت آیةالله العظمی خامنهای در دیدار با یکی از وزرای سابق در این باره فرمودند:
من فکر میکنم، یک جریان لیبرالیسم قوی وجود دارد. این جریانی که میخواهد اسلام در صحنه نباشد، جریانی که میخواهد روحانیت منزوی باشد، جریانی که ولایت فقیه را از اساس قبول ندارد.
فلسفه این جریان را سروش میگوید، مسائل سیاسیاش را یک سری افراد دیگر میگویند.(184)