این سوره از سوره های مکی است ، و قرائن مختلفی گواهی بر این معنی می دهد ، از جمله اینکه حاکی از این است که دشمنان لجوج به پیامبر اسلام (صلی اللّه علیه و آله و سلّم ) نسبت جنون می دادند ، و این معنی معمولا در مکه ، و بیشتر در آغاز دعوت پیامبر (صلی اللّه علیه و آله و سلّم ) بود که دشمنان سعی داشتند سخنانش را جدی نگیرند و با بی اعتنایی از آن بگذرند .
به هر حال این سوره عمدة بر دو محور دور می زند :
((محور اول )) آیات آغاز این سوره است که بیانگر نشانه هایی از قیامت و دگرگونیهای عظیم در پایان این جهان و آغاز رستاخیز است .
در ((محور دوم )) سخن از عظمت قرآن و آورنده آن و تاءثیرش در نفوس انسانی می گوید ، و این قسمت با سوگندهای بیدار کننده و پرمحتوایی همراه است .