گرچه بسیاری از مفسران کوشیده اند که در آیه ((کلا انهم عن ربهم یومئذ لمحجوبون )) چیزی در تقدیر بگیرند ، و بگویند : این گنهکاران از ((رحمت )) خدا محجوب می شوند و یا از ((احسان )) و ((کرامت )) و ((ثواب )) او .
ولی ظاهرا آیه هیچ نیاز به تقدیر ندارد ، آنها به راستی محجوب از پروردگار می شوند ، و در حالی که نیکان و پاکان به جوار قرب او راه می یابند ، و از لذت دیدار محبوب و شهود باطنی او که برترین لذت ممکن است بهره مند می گردند ، این دوزخیان بی ایمان و گنهکار از این فیض عظیم و نعمت بی نظیر محرومند .
بعضی از مؤمنان پاکدل حتی در این جهان به فیض دیدار او متنعم می گردند ، در حالی که مجرمان کوردل در این جهان نیز از این فیض محرومند .
آنها دائما در حضورند و این بی بصران تاریک دل دورند !
@@تفسیر نمونه جلد 26 صفحه 268@@@
آنها از مناجات او چنان لذتی می برند که با هیچ بیانی قابل توصیف نیست ، در حالی که اینها چنان در نکبت گناهان خود غرقند که راه نجات ندارند و به گفته شاعر :
تو کز سرای طبیعت نمی روی بیرون - کجا به کوی حقیقت گذر توانی کرد ؟ !
جمال یار ندارد حجاب و پرده ولی - غبار ره بنشان تا نظر توانی کرد !
امیر مؤمنان علی (علیه السلام ) در دعای معروف کمیل عرض می کند : هبنی صبرت علی عذابک فکیف اصبر علی فراقک : ((گیرم که بر عذاب دردناک تو صبر کنم چگونه می توان بر فراق و دوریت صبر کرد)) ؟ !
@@تفسیر نمونه جلد 26 صفحه 269@@@
ََآیه 18 - 28