گفتیم آیه ((کل یوم هو فی شان)) هم امید آفرین است، هم غرورشکن، و هم نشانه دوام خلقت و استمرار آفرینش، به همین دلیل گاهی پیشوایان اسلام برای امید بخشیدن به افراد مخصوصا روی این آیه تکیه می کردند، چنانکه در داستان تبعید دردناک ((ابوذر)) به ((ربذه)) می خوانیم: علی (علیه السلام) با جمله های بسیار گیرا و پرمعنی به هنگام بدرقه او به او دلداری داد، سپس امام حسن (علیه السلام) فرزند رشید امیر مؤمنان او را به عنوان ((عمو)) خطاب کرد و جمله های دیگری افزود، بعد از او سالار شهیدان امام حسین (علیه السلام) زبان به سخن گشود و فرمود:
یا عماه! ان الله تعالی قادر ان یغیر ما قد تری، الله کل یوم هو فی شان، و قد منعک القوم دنیاهم و منعتهم دینک... فاسال الله الصبر و النصر... ((ای عمو! خداوند متعال قادر است که این شرائط را دگرگون سازد، و او هر روز در شان و کار تازه ای است، آنها تو را مزاحم دنیای خود دیدند و تو را بازداشتند، و تو آنها را مزاحم دین خود دیدی و از آن بازداشتی... از خدا شکیبائی و پیروزی بطلب)).**الغدیر جلد 8 صفحه 301.***
و نیز می خوانیم هنگامی که امام حسین (علیه السلام) به سوی کربلا می آمد وقتی به منزلگاه ((صفاح)) رسید فرزدق شاعر حضرت را ملاقات کرد، امام (علیه السلام) فرمود: بین لی خبر الناس خلفک: ((بگو ببینم مردم پشت سرت چگونه بودند)) (اشاره به مردم عراق است) عرض کرد: الخبیر سالت، قلوب الناس معک، و سیوفهم مع بنی امیه! و القضاء ینزل من السماء و الله یفعل مایشاء: ((از شخص آگاهی سؤال کردی، بدان دلهای مردم با تو است، اما شمشیرهایشان
@@تفسیر نمونه جلد 23 صفحه 142@@@
با بنی امیه است! اما فرمان الهی از آسمان نازل می شود و خداوند هر چه را صلاح بداند و اراده کند انجام می دهد)).
امام حسین (علیه السلام) فرمود: صدقت لله الامر یفعل ما یشاء، و کل یوم ربنا فی شان: ((راست گفتی خدا هر چه را مشیت کند انجام می دهد، و پروردگار ما هر روز در شان و کاری است)).**(کامل ابن اثیر) جلد 4 صفحه 40.***
اینها همه نشان می دهد که این آیه آیه ای است امیدبخش برای مؤمنان.
جالب اینکه می گویند: یکی از امراء از وزیر خود از تفسیر این آیه سؤال کرد اما او اظهار بی اطلاعی نمود و تا فردای آن روز مهلت خواست.
هنگامی که محزون و غمناک به منزل آمد غلام سیاه (با معرفتی) داشت سؤال کرد: چه خبر است؟ ماجرا را گفت، غلام اظهار داشت به سراغ امیر برو اگر مایل باشد من تفسیر آیه را برای او بازگو می کنم، امیر او را خواست و از وی سؤال کرد، در پاسخ گفت: ای امیر! شانه ان یولج اللیل فی النهار، و یولج النهار فی اللیل، و یخرج الحی من المیت، و یخرج المیت من الحی، و یشفی سقیما و یسقم سلیما، و یبتلی معافا، و یعافی مبتلی، و یعز ذلیلا، و یذل عزیزا، و یفقر غنیا و یغنی فقیرا: ((شان خداوند این است که شب و روز را یکی بعد از دیگری می آورد، و می برد، از دل مرده زنده خارج می کند، و از زنده مرده بیماری را شفا می دهد، و سالمی را بیمار می کند، تندرستی را مبتلا می سازد، و مبتلائی را عافیت می بخشد، ذلیلی را عزت می دهد، و عزیزی را ذلیل می کند، ثروتمندی را فقیر می سازد و فقیری را غنی می کند))!
امیر گفت: فرجت عنی فرج الله عنک: ((مشکلی را برای من گشودی
@@تفسیر نمونه جلد 23 صفحه 143@@@
خداوند مشکلت را بگشاید)) و بعد او را اکرام کرد و انعام داد.**(تفسیر قرطبی) جلد 9 صفحه 6337.***