این سوره در مدینه نازل شده است، و طبق طبیعت سوره های ((مدنی)) بیشتر از احکام فقهی، و نظام زندگی اجتماعی، و روابط با مسلمین و غیر مسلمین سخن می گوید، و مجموع بحثهای آن را می توان در سه بخش خلاصه کرد:
1 - در بخش اول سخن از حکم ((ظهار)) می گوید که در جاهلیت نوعی طلاق و جدائی دائمی محسوب می شد، و اسلام آن را تعدیل کرد و در مسیر صحیح قرار داد.
2 - در بخش دیگری یک سلسله دستورها درباره آداب مجالست از جمله منع از ((نجوی)) (سخنان در گوشی) و همچنین جا دادن به کسانی که تازه وارد مجلس می شوند.
3 - در آخرین بخش، بحث گویا و مشروح و کوبنده ای درباره منافقان، و آنها که ظاهرا دم از اسلام می زدند اما با دشمنان اسلام سر و سرّ داشتند، مطرح کرده، مسلمین راستین را از ورود در حزب شیاطین و منافقین بر حذر می دارد و آنها را به رعایت ((حب فی الله)) و ((بغض فی الله)) و ملحق شدن به ((حزب الله)) دعوت می کند.
نامگذاری سوره به سوره ((مجادلة)) به خاطر تعبیری است که در آیه نخستین آن آمده است.