در قرآن مجید کرارا در کنار مسائل مهم اشاراتی به آداب اسلامی مجالس شده است از جمله آداب تحیت، و ورود در مجلس، آداب دعوت به طعام، آداب سخن گفتن با پیامبر (صلی اللّه علیه و آله) و آداب جا دادن به تازه واردان مخصوصا افراد با فضیلت و پیشگام در ایمان و علم است.**این دستورات به ترتیب در آیات زیر آمده است: آداب تحیت گفتن و سلام در 86 نساء _ آداب دعوت به طعام در 53 احزاب، آداب سخن گفتن با پیامبر (ص) در 2 حجرات، و آداب جا دادن در آیات مورد بحث.***
و این به خوبی نشان می دهد که قرآن برای هر موضوعی در جای خود اهمیت و ارزش قائل است، و هرگز اجازه نمی دهد آداب انسانی معاشرت به خاطر بی اعتنائی افراد زیر پا گذارده شود.
در کتب احادیث صدها روایت درباره آداب معاشرت با دیگران از پیامبر (صلی اللّه علیه و آله) و ائمه معصومین (علیهم السلام) نقل شده است، و مرحوم ((شیخ حر عاملی)) آنها را در کتاب ((وسائل)) جلد هشتم در 166 باب گردآوری کرده است، ریزه کاریهائی
@@تفسیر نمونه جلد 23 صفحه 445@@@
که در این روایات است نشان می دهد اسلام تا چه حد در این باره باریک بین و حتی سختگیر است.
در این روایات حتی طرز نشستن، سخن گفتن، تبسم کردن، مزاح نمودن اطعام کردن، طرز نامه نوشتن، و حتی طرز نگاه کردن به دوستان نیز مورد توجه قرار گرفته، و دستورهائی در زمینه هر یک داده شده است که نقل آنها ما را از بحث تفسیری خارج می کند، تنها به یک حدیث از امیر مؤمنان علی (علیه السلام) در اینجا قناعت می کنیم: لیجتمع فی قلبک الافتقار الی الناس و الاستغناء عنهم، یکون افتقارک الیهم فی لین کلامک، و حسن سیرتک، و یکون استغنائک عنهم فی نزاهة عرضک و بقاء عزک: ((باید در قلب تو نیاز به مردم و بی نیازی از آنها جمع باشد نیازت در نرمی سخن، و حسن سلوک تجلی کند، و بینیازیت در حفظ آبرو و عزت نفس)).**(وسائل الشیعه) جلد 8 صفحه 401.***
@@تفسیر نمونه جلد 23 صفحه 446@@@