در آیات فوق یک بار با این جمله برخورد می کنیم که ((آیات ما را جز کافران از روی عناد انکار نمی کنند)) و بار دیگر با همین جمله با این تفاوت، که عنوان ظالمان به جای کافران نشسته و می گوید: ((آیات ما را جز ظالمان انکار نمی کنند)) .
مقایسه این دو با هم نشان می دهد که مساءله از قبیل تکرار نیست، بلکه بیان دو مطلب مختلف است، یکی به جنبه های عقیدتی اشاره می کند و دیگری به جنبه های عملی .
نخست می گوید: ((آنها که با پیشداوریهای نادرست خود و یا تقلیدهای کورکورانه از نیاکان، کفر و شرک را برگزیده اند، هر آیت و نشانهای را از خدا
@@تفسیر نمونه جلد 16 صفحه 312@@@
ببینند نفی می کنند هر چند عقلشان آن را به درستی پذیرفته باشد)) .
در تعبیر دوم می گوید: آنها که با ظلم و ستم بر خویشتن و جامعه راهی را انتخاب کرده اند، و منافع نامشروعشان را در آن می بینند، و مصمم به ادامه این ستمگری هستند طبیعی است که زیر بار آیات ما نمی روند، چرا که آیات ما همانگونه که با خط فکری آنها سازگار نیست با خط عملی آنها نیز سازگار نمی باشد .
@@تفسیر نمونه جلد 16 صفحه 313@@@