در مورد شان نزول آیات فوق مفسران و راویان خبر، روایات گوناگونی نقل کرده اند که قدر مشترک همه آنها یک چیز است و آن ایمان آوردن گروهی از علمای یهود و نصاری و افراد پاکدل به آیات قرآن و پیامبر اسلام (صلی اللّه علیه و آله و سلّم) است .
از ((سعید بن جبیر)) نقل شده که این آیات در باره هفتاد نفر از کشیشهای مسیحی نازل شده است که ((نجاشی)) آنها را برای تحقیق از ((حبشه)) به ((مکه)) فرستاد، هنگامی که پیامبر اسلام (صلی اللّه علیه و آله و سلّم) سوره یس را برای آنها تلاوت کرد اشک شوق ریختند و اسلام آوردند .**تفسیر فی ظلال القرآن ج 6 صفحه 357 و 358.***
بعضی دیگر گفته اند این آیات در باره جمعی از نصارای نجران (شهری است در شمال یمن) نازل شده که نزد پیامبر اسلام (صلی اللّه علیه و آله و سلّم) آمدند و آیات قرآن را شنیدند و ایمان آوردند .**همان***
بعضی دیگر آن را در مورد ((نجاشی)) و یارانش می دانند .**همان***
و بعضی نزول آنرا در باره ((سلمان فارسی)) و جمعی از علمای یهود، مانند ((عبد الله بن سلام)) و ((تمیم الداری)) و ((جارود عبدی)) دانسته اند .**مجمع البیان ج 7 صفحه 258.***
و بالاخره بعضی نیز آن را اشاره به چهل نفر از علما و روشن ضمیران مسیحی می دانند که سی و دو نفرشان از حبشه با جعفر بن ابی طالب به مدینه آمدند و هشت نفر از شام که در میان آنها ((بحیرا)) راهب معروف شامی بود .**همان***
البته روایات سه گانه نخست متناسب با نزول این آیات در مکه است، و گفتار کسانی را که معتقدند تمام این سوره مکی است تایید می کند، ولی روایت چهارم و پنجم دلیل بر این است که این چند آیه استثناء در مدینه نازل شده و گواهی است
@@تفسیر نمونه جلد 16 صفحه 108@@@
بر قول کسانی که آنها را ((مدنی)) می دانند .
به هر حال این آیات شاهد گویائی است بر اینکه گروهی از دانشمندان اهل کتاب با شنیدن آیات قرآن، اسلام را پذیرا شدند، زیرا ممکن نبود پیامبر (صلی اللّه علیه و آله و سلّم) چنین چیزی را بگوید در حالی که کسی از اهل کتاب به او ایمان نیاورده باشد چرا که مشرکان فورا به نفی و انکار برمی خاستند و جار و جنجال به راه می انداختند .
تفسیر: