((اساطیر)) جمع ((اسطوره )) به گفته ارباب لغت از ماده ((سطر)) در اصل به معنی ((صف )) می باشد، از این رو به کلماتی که در ردیف هم قرار دارند و به اصطلاح صف کشیده اند، سطر می گویند.
به این ترتیب اسطوره به معنی نوشته ها و سطوری است که از دیگران به یادگار مانده، و از آنجا که در نوشته های پیشین افسانه ها و خرافات وجود دارد، این کلمه معمولا به حکایات و داستانهای خرافی و دروغین گفته می شود.
واژه ((اساطیر)) در قرآن نه بار تکرار شده، و همه از زبان کفار بی ایمان در برابر پیامبران به منظور توجیه مخالفتشان به آنها است .
((رب )) همانگونه که در جلد اول در تفسیر سوره حمد گفته ایم به معنی ((مالک مصلح )) است، بنابراین به هر کس که مالک چیزی باشد گفته نمی شود بلکه به مالکی می گویند که در صدد اصلاح و حفظ و تدبیر ملک خویش است، به همین دلیل گاه به معنی تربیت کننده و پرورش دهنده نیز آمده است .
((ملکوت )) از ریشه ((ملک )) (بر وزن حکم ) به معنی حکومت و مالکیت است، و اضافه ((واو)) و ((ت )) برای تاءکید و مبالغه می باشد.
((عرش )) به معنی تخت پایه بلند است و گاه به سقف و داربست نیز اطلاق می شود، این کلمه هنگامی که در مورد پروردگار به کار می رود به معنی ((مجموعه عالم هستی )) است که در حقیقت تخت حکومت و فرمانروائی او محسوب می شود
@@تفسیر نمونه جلد 14 صفحه 298@@@
اما گاهی این کلمه فقط بر جهان ماوراء طبیعت اطلاق می گردد در مقابل ((کرسی )) که اشاره به عالم طبیعت و ماده است مانند ((وسع کرسیه السماوات و الارض )) بقره - 255.**درباره (عرش) در جلد ششم صفحه 204 (ذیل آیه 54 سوره اعراف) مشروحا بحث کرده ایم.***