غیر از آثار فردی و اجتماعی نماز جماعت (که به آنها اشاره خواهد شد) پاداشهای عظیمی برای آن بیان شده که در اینجا به بعضی از روایات، اشاره میشود.
از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل شده که: «منْ سَمِعَ النّداءَ فَلَمْیُجِبْهُ مَنْ غیرِ عِلّةٍ فَلا صَلاةَ له»**وسائلالشیعه، ج 5، ص 375، کنزالعمال، ج 8، حدیث 22799.***
نماز کسی که صدای اذان را بشنود و بی دلیل، در نماز جماعت مسلمانان شرکت نکند، ارزشی ندارد.
در حدیث، تحقیر نماز جماعت، به منزله تحقیر خداوند بشمار آمده است: «مَنْ حَقَّرَهُ فَاِنّما یُحَقّرُاللّه»**من لایحضره الفقیه، ج 1، ص 377.***
شرکت دائم در نماز جماعت، انسان را از منافق شدن بیمه میکند.**مستدرک الوسائل، ج 1، ص 488.*** و برای هر گامی که به سوی نماز جماعت و مسجد برداشته شود، ثواب و حسنه در نظر گرفته شده است.**کنزالعمال، ج 8، حدیث 22815 از پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله .***
همین که کسی برای شرکت در نماز جماعت از منزل خارج میشود، یا در مسجد، در انتظار نماز جماعت به سر میبرد پاداش کسی را دارد که در این مدّت، به نماز مشغول بوده است.**کنزالعمال، ج 8، حدیث 22818 و 22827.***
تعداد حاضران در نماز جماعت، هر چه بیشتر باشد، پاداش آن بیشتر است. این کلام رسول خدا صلی الله علیه و آله است که فرمود: «ما کَثُرَ فَهُوَ اَحَبُّ الی اللّه»**کنزالعمال، ج 8، ص 258.***
حدیث جالبی در بیان فضلیت نماز جماعت است که قسمتی از آن در رسالههای عملیه هم ذکرشده که ترجمه تمام حدیث چنین است:
اگر اقتدا کننده 1 نفر باشد، پاداش 150 نماز داده میشود.
اگر اقتدا کننده 2 نفر باشد، پاداش 600 نماز داده میشود.
اگر اقتدا کننده 3 نفر باشد، پاداش 1200 نماز داده میشود.
اگر اقتدا کننده 4 نفر باشد، پاداش 2400 نماز داده میشود.
اگر اقتدا کننده 5 نفر باشد، پاداش 4800 نماز داده میشود.
اگر اقتدا کننده 6 نفر باشد، پاداش 9600 نماز داده میشود.
اگر اقتدا کننده 7 نفر باشد، پاداش 19200 نماز داده میشود.
اگر اقتدا کننده 8 نفر باشد، پاداش 36400 نماز داده میشود.
اگر اقتدا کنندگان و امام جماعت به 10 نفر رسیدند، پاداش 72800 نماز را دارد. ولی، همین که عدد افراد از ده نفر گذشت، حساب آنرا جز خدا کسی نمیداند.**مستدرک الوسائل، ج 1، ص 487، رساله حضرت امام، مسئله 1400.***
در حدیث دیگر است: هر که نماز جماعت را دوست بدارد، خدا و فرشتگان او را دوست میدارند.**مستدرک الوسائل، ج 1، ص 488.***
در زمان پیامبر صلی الله علیه و آله هرگاه افراد نماز جماعت کم میشدند، آن حضرت به جستجو و تفقّد از افراد میپرداخت و میفرمود: شرکت در نماز صبح و عشاء بر منافقان از هر چیز سنگینتر است.**کنزالعمال، ج 8، ص 256.***
قرآن نیز، از اوصاف منافقان، بی حالی و کسالت هنگام نماز را بیان کرده است.**«و اذا اقاموا الی الصلوة قاموا کُسالی» نساء، آیه 142.*** زیرا سحرخیزی و حضور در جماعت مسلمین، آن هم از راههای دور و در گرما و سرما، نشانه صداقت در ایمان و عشقِ نمازگزار است.
حضور در نماز جماعت، خاصّ یک منطقه نیست. انسان در هر جا که باشد، خوب است به فکر نمازجماعت و حضور در آن و تشویق دیگران باشد. رسول خدا صلی الله علیه و آله درباره اهمیّت جماعت، فرمود:
«صلاةُ الرَّجُلِ فی جماعةٍ خیرٌ مِنْ صَلاتِهِ فی بَیْتِهِ اَرْبَعینَ سَنَةٍ. قیلَ: یا رَسُولَ اللّهِ! صَلاةُ یَوْمٍ؟ فقال صلی الله علیه و آله : صَلاةٌ واحدَةٌ»**مستدرک الوسائل، ج 1، ص 488.***
یک نماز با جماعت، بهتر از چهل سال نماز فرادی در خانه است. پرسیدند: آیا یک روز نماز؟ فرمود: بلکه یک نماز.
و میفرمودند: صفهای نماز جماعت، همانند صفهای فرشتگان در آسمان چهارم است.**همان مدرک.***
اوّلین نماز جماعتی هم که بر پا شد، به امامت رسول خدا و شرکت حضرت علی علیه السلام و جعفر طیّار (برادر حضرت علی علیه السلام ) بود. همین که ابوطالب، فرزندش علی علیه السلام را دید که به پیامبر اقتدا کرده، به فرزند دیگرش جعفر گفت: تو نیز به پیامبر اکرم اقتدا کن. و این جماعت دو سه نفری، پس از نزول آیه «فاصدَعْ بماتؤمَر» بود، که فرمان به علنی ساختن دعوت و تبلیغ میداد.**همان مدرک، ص 689، وسائلالشیعه، ج 5، ص 373.***