بَابُ التَّقَدُّمِ فِی الدُّعَاءِ
1- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ تَقَدَّمَ فِی الدُّعَاءِ اسْتُجِیبَ لَهُ إِذَا نَزَلَ بِهِ الْبَلَاءُ وَ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ صَوْتٌ مَعْرُوفٌ وَ لَمْ یُحْجَبْ عَنِ السَّمَاءِ وَ مَنْ لَمْ یَتَقَدَّمْ فِی الدُّعَاءِ لَمْ یُسْتَجَبْ لَهُ إِذَا نَزَلَ بِهِ الْبَلَاءُ وَ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ إِنَّ ذَا الصَّوْتَ لَا نَعْرِفُهُ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 219 روایة: 1@*@
ترجمه :
1- حضرت صادق علیه السلام فرمود: هر كه در دعا پیش افتد (یعنى همیشه دعا مىكند و اختصاصى به هنگام رسیدن بلا ندارد) بلائى كه به او برسد دعایش مستجاب شود، و فرشتگان گویند: صداى آشنائى است و از بالا رفتن به آسمان ممنوع نگردد، و كسى كه پیشدستى به دعا نكند، چون بلا به او برسد دعایش مستجاب نشود، و فرشتگان گویند ما: این آواز را نشناسیم
2- عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَى عَنِ ابْنِ سِنَانٍ عَنْ عَنْبَسَةَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ تَخَوَّفَ مِنْ بَلَاءٍ یُصِیبُهُ فَتَقَدَّمَ فِیهِ بِالدُّعَاءِ لَمْ یُرِهِ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ ذَلِكَ الْبَلَاءَ أَبَداً
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 220 روایة: 2@*@
ترجمه :
2- و نیز آن حضرت علیه السلام فرمود: هر كه از بلائى بترسد كه بدو رسد و پیش از رسیدن آن بلا در باره (بر طرف شدن) آن دعا كند خداى عزوجل هرگز آن بلا را بدو ننمایاند.
3- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ إِسْمَاعِیلَ بْنِ مِهْرَانَ عَنْ مَنْصُورِ بْنِ یُونُسَ عَنْ هَارُونَ بْنِ خَارِجَةَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ الدُّعَاءَ فِی الرَّخَاءِ یَسْتَخْرِجُ الْحَوَائِجَ فِی الْبَلَاءِ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 220 روایة: 3@*@
ترجمه :
3- و نیز آن حضرت علیه السلام فرمود: دعا در حال راحتى و آسایش نیازمندیهاى در حال بلا را بر مىآورد (یعنى گرفتاریهاى آن زمان را بر طرف مىكند).
4- عَنْهُ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِیسَى عَنْ سَمَاعَةَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع مَنْ سَرَّهُ أَنْ یُسْتَجَابَ لَهُ فِی الشِّدَّةِ فَلْیُكْثِرِ الدُّعَاءَ فِی الرَّخَاءِ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 220 روایة: 4@*@
ترجمه :
4- و نیز آن حضرت علیه السلام فرمود: هر كه را خوش آید (و خواهان است) كه دعایش در حال سختى به اجابت رسد باید در حال راحتى و آسایش بسیار دعا كند.
5- عَنْهُ عَنْ أَبِیهِ عَنْ عُبَیْدِ اللَّهِ بْنِ یَحْیَى عَنْ رَجُلٍ عَنْ عَبْدِ الْحَمِیدِ بْنِ غَوَّاصٍ الطَّائِیِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ كَانَ جَدِّی یَقُولُ تَقَدَّمُوا فِی الدُّعَاءِ فَإِنَّ الْعَبْدَ إِذَا كَانَ دَعَّاءً فَنَزَلَ بِهِ الْبَلَاءُ فَدَعَا قِیلَ صَوْتٌ مَعْرُوفٌ وَ إِذَا لَمْ یَكُنْ دَعَّاءً فَنَزَلَ بِهِ بَلَاءٌ فَدَعَا قِیلَ أَیْنَ كُنْتَ قَبْلَ الْیَوْمِ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 220 روایة: 5@*@
ترجمه :
5- محمد بن مسلم گوید: حضرت صادق علیه السلام فرمود: جدم مىفرمود: در دعا پیش دستى كنید (و پیش از آنكه گرفتار شوید دعا كنید) زیرا چون بندهاى بسیار دعا كند و بلائى به او رسد و دنبالش دعا كند گفته شود: آوازى آشنا است، و چون بسیار دعا نكند (و پردعا نباشد) و بلائى به او رسد و دنبالش دعا كند بدو گفته شود: تا به امروز كجا بودى؟.
6- الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْوَشَّاءِ عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الْأَوَّلِ ع قَالَ كَانَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ ع یَقُولُ الدُّعَاءُ بَعْدَ مَا یَنْزِلُ الْبَلَاءُ لَا یُنْتَفَعُ بِهِ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 221 روایة: 6@*@
ترجمه :
6- حضرت موسى بن جعفر علیهماالسلام فرمود: همیشه على بن الحسین علیهماالسلام مىفرمود: دعاى بعد از رسیدن بلاسود ندارد.
توضیح:
مجلسى (ره) گوید این روایت حمل شود بر اینكه پیش از آن عادت بدعا كردن نداشته و مقصود از سود نداشتن هم سود كامل است.