بَابُ أَنَّ الْكُفْرَ مَعَ التَّوْبَةِ لَا یُبْطِلُ الْعَمَلَ
1- عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ وَ غَیْرِهِ عَنِ الْعَلَاءِ بْنِ رَزِینٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ مَنْ كَانَ مُؤْمِناً فَعَمِلَ خَیْراً فِی إِیمَانِهِ ثُمَّ أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ فَكَفَرَ ثُمَّ تَابَ بَعْدَ كُفْرِهِ كُتِبَ لَهُ وَ حُوسِبَ بِكُلِّ شَیْءٍ كَانَ عَمِلَهُ فِی إِیمَانِهِ وَ لَا یُبْطِلُهُ الْكُفْرُ إِذَا تَابَ بَعْدَ كُفْرِهِ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 202 روایة: 1@*@
ترجمه :
1- حضرت باقر (ع) فرمود: هر كه مؤمن باشد و كار خیرى در زمان ایمانش كرده باشد سپس فتنهاى دچار او گردد و كافر شود، و پس از كفر توبه كند (و دوباره مؤمن گردد) هر چه (كار خیر) در زمان ایمانش كرده است نوشته شود و در حساب آید، و این كفرى كه پس از آن توبه كرده آنها را باطل نكند.