بَابُ الدُّعَاءِ لِلْإِخْوَانِ بِظَهْرِ الْغَیْبِ
1- عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ أَبِی الْمَغْرَاءِ عَنِ الْفُضَیْلِ بْنِ یَسَارٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ أَوْشَكُ دَعْوَةٍ وَ أَسْرَعُ إِجَابَةٍ دُعَاءُ الْمَرْءِ لِأَخِیهِ بِظَهْرِ الْغَیْبِ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 269 روایة: 1@*@
ترجمه :
1- حضرت باقر (ع) فرمود: دعائى كه بیشتر امید استجابت آن مىرود و زودتر باجابت رسد دعا براى برادر دینى است در پشت سر او.
2- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ دُعَاءُ الْمَرْءِ لِأَخِیهِ بِظَهْرِ الْغَیْبِ یُدِرُّ الرِّزْقَ وَ یَدْفَعُ الْمَكْرُوهَ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 270 روایة: 2@*@
ترجمه :
2- امام صادق علیه السلام فرمود: دعاى انسان براى برادر (دینىاش) در غیاب او روزى را فراوان كند و از ناخوشى و بدى جلوگیرى كند.
3- عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ سَیْفِ بْنِ عَمِیرَةَ عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع فِی قَوْلِهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَ یَسْتَجِیبُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ یَزِیدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ قَالَ هُوَ الْمُؤْمِنُ یَدْعُو لِأَخِیهِ بِظَهْرِ الْغَیْبِ فَیَقُولُ لَهُ الْمَلَكُ آمِینَ وَ یَقُولُ اللَّهُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ وَ لَكَ مِثْلَا مَا سَأَلْتَ وَ قَدْ أُعْطِیتَ مَا سَأَلْتَ بِحُبِّكَ إِیَّاهُ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 270 روایة: 3@*@
ترجمه :
3- حضرت صادق (ع) در تفسیر گفتار خداى تبارك و تعالى: «و مىپذیرد از آنانكه ایمان آوردند و كردار نیك كردند، و بیفزاید براى ایشان از فضل خویش» (سوره شورى آیه 25) فرمود: مقصود مؤمنى است كه براى برادر (دینى) خود در پشت سر او دعا كند، پس فرشته براى دعاى او آمین گوید، و خداى عزیز جبار فرماید: براى تو است دو برابر آنچه (براى برادرت) درخواست كردى، و آنچه (نیز براى او) درخواست كردى، بخاطر اینكه او را دوست داشتى بتو داده شد (و دعایت در حق او مستجاب شد).
4- عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ مَعْبَدٍ عَنْ عُبَیْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْوَاسِطِیِّ عَنْ دُرُسْتَ بْنِ أَبِی مَنْصُورٍ عَنْ أَبِی خَالِدٍ الْقَمَّاطِ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع أَسْرَعُ الدُّعَاءِ نُجْحاً لِلْإِجَابَةِ دُعَاءُ الْأَخِ لِأَخِیهِ بِظَهْرِ الْغَیْبِ یَبْدَأُ بِالدُّعَاءِ لِأَخِیهِ فَیَقُولُ لَهُ مَلَكٌ مُوَكَّلٌ بِهِ آمِینَ وَ لَكَ مِثْلَاهُ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 270 روایة: 4@*@
ترجمه :
4- و نیز آنحضرت علیه السلام فرمود: زودترین دعائى كه باجابت رسد دعاى برادر (دینى) است براى برادرش در غیاب او، ابتداء شروع بدعا براى برادرش كند پس فرشتهاى كه موكل بر او است گوید: آمین و براى تو است دو چندان (آنچه براى برادر دینیت خواستى).
5- عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سُلَیْمَانَ عَنْ إِسْمَاعِیلَ بْنِ إِبْرَاهِیمَ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ التَّمِیمِیِّ عَنْ حُسَیْنِ بْنِ عُلْوَانَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَا مِنْ مُؤْمِنٍ دَعَا لِلْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ إِلَّا رَدَّ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَیْهِ مِثْلَ الَّذِی دَعَا لَهُمْ بِهِ مِنْ كُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ مَضَى مِنْ أَوَّلِ الدَّهْرِ أَوْ هُوَ آتٍ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ إِنَّ الْعَبْدَ لَیُؤْمَرُ بِهِ إِلَى النَّارِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فَیُسْحَبُ فَیَقُولُ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِنَاتُ یَا رَبُّ هَذَا الَّذِی كَانَ یَدْعُو لَنَا فَشَفِّعْنَا فِیهِ فَیُشَفِّعُهُمُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِیهِ فَیَنْجُو
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 270 روایة: 5@*@
ترجمه :
5- امام صادق علیه السلام فرمود: رسول خدا (ص) فرموده: هیچ مؤمنى نیست كه براى مردان مؤمن و زنان مؤمنه دعا كند جز اینكه خداى عزوجل باو باز گرداند مانند آنچه را براى ایشان دعا كرده است بشماره هر مرد مؤمن و زن مؤمنهاى كه از آغاز روزگار در گذشته یا تا روز قیامت بدنیا آید، همانا بندهاى باشد كه در روز قیامت دستور دهند كه او را بدوزخ برند و او را بدانسو كشند، پس مردان مؤمن و زنان مؤمنه گویند: این است آنكه براى ما دعا مىكرد پس شفاعت ما را درباره او بپذیر (و او را بدوزخ مبر) خداى عزوجل شفاعت ایشان را درباره او بپذیرد، و آن بنده نجات یابد.
6- عَلِیٌّ عَنْ أَبِیهِ قَالَ رَأَیْتُ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ جُنْدَبٍ فِی الْمَوْقِفِ فَلَمْ أَرَ مَوْقِفاً كَانَ أَحْسَنَ مِنْ مَوْقِفِهِ مَا زَالَ مَادّاً یَدَیْهِ إِلَى السَّمَاءِ وَ دُمُوعُهُ تَسِیلُ عَلَى خَدَّیْهِ حَتَّى تَبْلُغَ الْأَرْضَ فَلَمَّا صَدَرَ النَّاسُ قُلْتُ لَهُ یَا أَبَا مُحَمَّدٍ مَا رَأَیْتُ مَوْقِفاً قَطُّ أَحْسَنَ مِنْ مَوْقِفِكَ قَالَ وَ اللَّهِ مَا دَعَوْتُ إِلَّا لِإِخْوَانِی وَ ذَلِكَ أَنَّ أَبَا الْحَسَنِ مُوسَى ع أَخْبَرَنِی أَنَّ مَنْ دَعَا لِأَخِیهِ بِظَهْرِ الْغَیْبِ نُودِیَ مِنَ الْعَرْشِ وَ لَكَ مِائَةُ أَلْفِ ضِعْفٍ فَكَرِهْتُ أَنْ أَدَعَ مِائَةَ أَلْفٍ مَضْمُونَةٍ لِوَاحِدَةٍ لَا أَدْرِی تُسْتَجَابُ أَمْ لَا
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 271 روایة: 6@*@
ترجمه :
6- على بن ابراهیم از پدرش حدیث كند كه: عبداللّه بن جندب را در موقف (عرفات) دیدم و وقوفى بهتر از وقوف او ندیدم پیوسته دستهایش بسوى آسمان بلند بود، و اشكهایش بر گونهاش روان بود بطورى كه بزمین مىریخت، پس همینكه مردم (از عرفات) برگشتند من بوى گفتم: اى ابا محمد من وقوفى بهتر از وقوف تو ندیدم؟ گفت بخدا سوگند من جز براى برادران (دینى) خود دعائى نكردم، و این براى این بود كه حضرت اباالحسن كاظم علیه السلام بمن خبر داد كه هر كه براى برادر دینى خود پشت سرش دعا كند از عرش بدو ندا شود: براى تو باد صد هزار برابر (آنچه براى برادران دینیت درخواست كردى) پس من خوش نداشتم كه صدهزار دعاى تهدید شده را بخاطر یك دعا از دست بدهم كه نمىدانم آن یك دعا هم باجابت برسد یا نه.
شرح:
مجلسى (ره) گوید: عبداللّه بن جندب از راستگویان اصحاب حضرت صادق (ع) و حضرت كاظم و حضرت رضا (علیهم السلام) است و براى جلالت شان اوست كه دعایش هر یك برابر صدهزار دعا است.
7- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ وَ عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ جَمِیعاً عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ ابْنِ رِئَابٍ عَنْ أَبِی عُبَیْدَةَ عَنْ ثُوَیْرٍ قَالَ سَمِعْتُ عَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ ع یَقُولُ إِنَّ الْمَلَائِكَةَ إِذَا سَمِعُوا الْمُؤْمِنَ یَدْعُو لِأَخِیهِ الْمُؤْمِنِ بِظَهْرِ الْغَیْبِ أَوْ یَذْكُرُهُ بِخَیْرٍ قَالُوا نِعْمَ الْأَخُ أَنْتَ لِأَخِیكَ تَدْعُو لَهُ بِالْخَیْرِ وَ هُوَ غَائِبٌ عَنْكَ وَ تَذْكُرُهُ بِخَیْرٍ قَدْ أَعْطَاكَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِثْلَیْ مَا سَأَلْتَ لَهُ وَ أَثْنَى عَلَیْكَ مِثْلَیْ مَا أَثْنَیْتَ عَلَیْهِ وَ لَكَ الْفَضْلُ عَلَیْهِ وَ إِذَا سَمِعُوهُ یَذْكُرُ أَخَاهُ بِسُوءٍ وَ یَدْعُو عَلَیْهِ قَالُوا لَهُ بِئْسَ الْأَخُ أَنْتَ لِأَخِیكَ كُفَّ أَیُّهَا الْمُسَتَّرُ عَلَى ذُنُوبِهِ وَ عَوْرَتِهِ وَ ارْبَعْ عَلَى نَفْسِكَ وَ احْمَدِ اللَّهَ الَّذِی سَتَرَ عَلَیْكَ وَ اعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَعْلَمُ بِعَبْدِهِ مِنْكَ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 271 روایة: 7@*@
ترجمه :
7- ثوبر (بن أبى فاخته) گوید: شنیدم حضرت (زین العابدین) على بن الحسین علیهما السلام مىفرمود: همانا چون فرشتگان بشنوند كه مؤمن براى برادر مؤمنش پشت سر او دعا مىكند یا بنیكى او را یاد مىكند، گویند: توجه نیكو برادرى هستى براى برادرت كه درباره او دعاى خیر مىكنى با اینكه او از نظر تو پنهان است و او را بنیكى یاد مىكنى، هر آینه خداى عزوجل دو برابر آنچه براى او خواستى بتو داد و دو چندان آنچه تو او را به نیكى یاد كردى بر تو ثنا گوید و تو بر او برترى دارى، ولى چون بشنوند كه برادرش را ببدى یاد كند و برایش نفرین كند، گویند: تو چه بد برادر هستى براى برادرت خود را از این سخنان نگهدار اى كسى كه بر گناهانت پرده پوشى شده و بخودت بنگر (و بین خودت چه اندازه عیب و گناه دارى) و سپاسگزار آنخدائى را كه روى (گناهان عیوب) تو پرده پوشیده و بدانكه خداى عزوجل نسبت ببندهاش از تو داناتر است.
شرح:
مجلسى (ره) گوید: یعنى خداى عزوجل داناتر بمصلحت بندگانش مىباشد اگر صلاح او و صلاح دیگر بندگانش را در دفع آن شخص بداند و اگر صلاح او را در ابتلاء و یا عافیت او به بیند همان كند و نیازى بدستور تو ندارد.