بَابٌ نَادِرٌ أَیْضاًباب نادر ایضا
1- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنِ ابْنِ بُكَیْرٍ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصِیبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَیْدِیكُمْ فَقَالَ هُوَ وَ یَعْفُوا عَنْ كَثِیرٍ قَالَ قُلْتُ لَیْسَ هَذَا أَرَدْتُ أَ رَأَیْتَ مَا أَصَابَ عَلِیّاً وَ أَشْبَاهَهُ مِنْ أَهْلِ بَیْتِهِ ع مِنْ ذَلِكَ فَقَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص كَانَ یَتُوبُ إِلَى اللَّهِ فِی كُلِّ یَوْمٍ سَبْعِینَ مَرَّةً مِنْ غَیْرِ ذَنْبٍ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 186 روایة: 1@*@
ترجمه :
1- ابن بكیر گوید: از حضرت صادق (ع) از گفتار خداى عزوجل پرسیدم (كه فرماید) «و هر چه مصیبت بشما رسد بواسطه آن چیزى است كه خودتان كردهاید» حضرت (دنباله آیه را خواند و) فرمود: «و از بسیارى از گناهان بگذرد» (سوره شورى آیه 30) گوید: من عرض كردم: مقصودم دنباله آیه نبود (بلكه) بفرمائید آنچه به على علیه السلام و آنانكه مانند او بودند از خاندانش رسید از همین باب بود؟ (یعنى آنها چه كرده بودند كه آنهمه مصیبت و بلا بدانها رسید؟) فرمود: همانا رسولخدا (ص) در هر روز بدون اینكه گناهى داشته باشد هفتاد بار استغفار مىكرد.
شرح:
مجلسى (ره) گوید: پاسخ حضرت به اینكه: «رسول خدا روزى هفتاد بار....» دو احتمال دارد: اول اینكه چنانچه استعفار پیغمبر (ص) براى ریختن گناهى نبود بلكه براى بالا بردن درجهاش بوده است، همچنین گرفتارى و مصیبتهائى كه به على (علیه السلام) و خاندانش رسیده كفاره گناهان نبوده بلكه براى بالا رفتن درجات آنها و بسیارى ثوابشان بوده. دوم: اینكه مقصود این است كه استغفار پیغمبر (ص) براى ترك اولى یا عدول از عبادت افضل بادنى و امثال اینها بوده است و ابتلاء آنها هم بهمین خاطر بوده، ولى معناى اول روشنتر است چنانچه خبر بعدى بآن دلالت كند.
2- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ وَ عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ جَمِیعاً عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ رِئَابٍ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصِیبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَیْدِیكُمْ أَ رَأَیْتَ مَا أَصَابَ عَلِیّاً وَ أَهْلَ بَیْتِهِ ع مِنْ بَعْدِهِ هُوَ بِمَا كَسَبَتْ أَیْدِیهِمْ وَ هُمْ أَهْلُ بَیْتِ طَهَارَةٍ مَعْصُومُونَ فَقَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص كَانَ یَتُوبُ إِلَى اللَّهِ وَ یَسْتَغْفِرُهُ فِی كُلِّ یَوْمٍ وَ لَیْلَةٍ مِائَةَ مَرَّةٍ مِنْ غَیْرِ ذَنْبٍ إِنَّ اللَّهَ یَخُصُّ أَوْلِیَاءَهُ بِالْمَصَائِبِ لِیَأْجُرَهُمْ عَلَیْهَا مِنْ غَیْرِ ذَنْبٍ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 186 روایة: 2@*@
ترجمه :
2- على بن رئاب گوید: از حضرت صادق علیه السلام پرسیدم از تفسیر گفتار خداى عزوجل «آنچه بشما از مصیبتها رسد براى آنچیزى است كه خودتان كردهاید» بفرمائید: آنچه به على و اهل بیت (معصومین او) علیهم السلام رسید بخاطر كارى بود كه آنها كرده بودند، با این كه آنان خاندان طهارت و هم معصوم (از گناه) بودند؟ فرمود: همانا رسولخدا (ص) در هر روز و شبى بدون گناه صد بار استغفار میكرد و بسوى او توبه مىنمود، همانا خداوند دوستان خود را بمصیبتها و پیش آمدها گرفتار كند تا بدان واسطه بدون گناه بآنها اجر و ثواب دهد.
3- عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ رَفَعَهُ قَالَ لَمَّا حُمِلَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ ص إِلَى یَزِیدَ بْنِ مُعَاوِیَةَ فَأُوقِفَ بَیْنَ یَدَیْهِ قَالَ یَزِیدُ لَعَنَهُ اللَّهُ وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصِیبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَیْدِیكُمْ فَقَالَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ ع لَیْسَتْ هَذِهِ الْآیَةُ فِینَا إِنَّ فِینَا قَوْلَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ ما أَصابَ مِنْ مُصِیبَةٍ فِی الْأَرْضِ وَ لا فِی أَنْفُسِكُمْ إِلَّا فِی كِتابٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَبْرَأَها إِنَّ ذلِكَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرٌ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 187 روایة: 3@*@
ترجمه :
3- على بن ابراهیم در حدیث مرفوعى (كه سندش بمعصوم رسد) حدیث كند كه فرمود: هنگامى كه حضرت على بن الحسین (زین العابدین) علیهما السلام را نزد یزید بن معاویه بردند و در برابر او نگهداشتند یزید كه خدایش از رحمت خود دور كرده گفت: «و آنچه بشما مصیبت رسد از آنچیزى بود كه خود كردید» (و این آیه شریفه را خواند) حضرت على بن الحسین علیهما السلام فرمود: این آیه درباره ما نیست، همانا درباره ما گفتار خداى عزوجل است (كه فرماید): «هیچ مصیبتى در زمین نرسد و نه بجانهاى شما جز اینكه در كتابى است پیش از آنكه آنها را بیافرینیم همانا این بر خدا آسان است» (سوره حدید آیه 22).