بَابُ الصَّلَاةِ عَلَى النَّبِیِّ مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ عَلَیْهِمُ السَّلَامُ
1- عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ لَا یَزَالُ الدُّعَاءُ مَحْجُوباً حَتَّى یُصَلَّى عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 247 روایة: 1@*@
ترجمه :
1- حضرت صادق (ع) فرمود: پیوسته دعا محجوبست (و میانه آن و استجابش حجاب و پردهاى حائل است) تا بر محمد و آلش صلوات فرستاده شود (كه آنگاه پرده و حائل برطرف شود).
شرح جزرى در نهایه گفته است: صلوة در لغت بمعناى دعا است، و عبادت مخصوصه را كه شامل دعا است صلوة گفتهاند، و برخى گفتهاند: صلوة در لغت بمعناى تعظیم است، و عبادت مخصوصه را هم صلوة گفتهاند چون در آن تعظیم خداوند است تا آنكه گوید: و اما اینكه گوئیم «اللهم صلى على محمد» معنایش اینست كه خدایا او را بزرگوار كن در دنیا بوسیله بلند كردن نام او و آشكار كردن دعوت و نگهدارى شریعتش، و در آخرت بقبول كردن شفاعت او درباره امتش و دو چندان كردن اجر و پاداشش.
فیض (ره) در وافى گوید: معناى صلوة بر پیغمبرش (ص) اضافه انواع كرامات و لطائف نعمتها است بر او، و اما صلوات ما و فرشتگان بر او پس آن درخواست آن كرامت و اضافه آن بر او است.
و مجلسى (ره) گوید: مشهور آنست كه صلوة از خداى سبحان رحمت است و از فرشتگان استغفار (و طلب آمرزش) و از بندگان دعا است. و در معناى «آل» گفته است: آل پیغمبر (ص) نزد شیعه امامیه عترت طاهره و خاندان معصوم او هستند، و اینكه شهید ثانى (ره) آنرا مخصوص بأمیرالمؤمنین و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام كرده است وجهى و دلیلى ندارد، و اما نزد عامه در این باره اختلاف بسیارى است پس برخى گفتهاند: آل پیغمبر (ص) تمامى امت او هستند و برخى گفتهاند: عشیره اویند، و برخى گفتهاند هر كه از بنىهاشم و بنى عبدالمطلب كه گرفتن زكاة بر آنها حرام است آل پیغمبرند، سپس وجوهى براى اینكه دعا بدون صلوات محجوبست ذكر فرموده است.
2- عَنْهُ عَنْ أَبِیهِ عَنِ النَّوْفَلِیِّ عَنِ السَّكُونِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ دَعَا وَ لَمْ یَذْكُرِ النَّبِیَّ ص رَفْرَفَ الدُّعَاءُ عَلَى رَأْسِهِ فَإِذَا ذَكَرَ النَّبِیَّ ص رُفِعَ الدُّعَاءُ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 248 روایة: 2@*@
ترجمه :
2- حضرت صادق (ع) فرمود: هر كه دعائى كند و نام پیغمبر (ص) را نبرد آن دعا بالاى سرش (چون پرندهاى) بچرخد، و چون نام پیغمبر (ص) را برد دعا بالا رود.
3- أَبُو عَلِیٍّ الْأَشْعَرِیُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ عَنْ صَفْوَانَ عَنْ أَبِی أُسَامَةَ زَیْدٍ الشَّحَّامِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّ رَجُلًا أَتَى النَّبِیَّ ص فَقَالَ یَا رَسُولَ اللَّهِ ص إِنِّی أَجْعَلُ لَكَ ثُلُثَ صَلَوَاتِی لَا بَلْ أَجْعَلُ لَكَ نِصْفَ صَلَوَاتِی لَا بَلْ أَجْعَلُهَا كُلَّهَا لَكَ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِذاً تُكْفَى مَئُونَةَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 248 روایة: 3@*@
ترجمه :
3- و نیز آن حضرت علیه السلام فرمود: مردى نزد پیغمبر (ص) آمد و عرضكرد: اى رسول خدا من یك سوم صلواتم را براى شما قرار دهم، نه بلكه نیمى از صلواتم را مخصوص شما گردانم، نه بلكه تمامى آن را از آن شما گردانم؟ رسول خدا (ص) فرمود: در این صورت خرج مؤونه دنیا و آخرت تو كفایت شود. (شرح این حدیث از زبان امام علیه السلام در حدیث (4) است).
4- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ سَیْفٍ عَنْ أَبِی أُسَامَةَ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع مَا مَعْنَى أَجْعَلُ صَلَوَاتِی كُلَّهَا لَكَ فَقَالَ یُقَدِّمُهُ بَیْنَ یَدَیْ كُلِّ حَاجَةٍ فَلَا یَسْأَلُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ شَیْئاً حَتَّى یَبْدَأَ بِالنَّبِیِّ ص فَیُصَلِّیَ عَلَیْهِ ثُمَّ یَسْأَلَ اللَّهَ حَوَائِجَهُ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 248 روایة: 4@*@
ترجمه :
4- ابو بصیر گوید: از حضرت صادق (ع) پرسیدم معناى اینكه: همه صلواتم را براى شما قرار دهم» چیست؟ فرمود: یعنى پیغمبر (ص) را مقدمه و جلو هر حاجتى قرار مىدهد، و از خداى عزوجل چیزى درخواست نكند تا بنام پیغمبر (ص) ابتداء كند و صلوات بر او فرستد، سپس حاجات خود را از خدا درخواست كند.
شرح فیض (ره) در شرح حدیث (3) گوید: مقصود از صلوة معناى لغوى آن است كه دعا باشد و معناى گفتار آن مرد به پیغمبر (ص) اینست كه هرگاه بدرگاه خداوند درباره حاجتى دعا مىكنم اول بشما دعا مىكنم و آنرا ریشه و پایه قرار مىدهم سپس آنچه براى خود خواهم روى آن قرار دهم و همین است معناى آنچه از تفسیر این حدیث بیاید (كه اشاره بحدیث (4) است).
5- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْأَشْعَرِیِّ عَنِ ابْنِ الْقَدَّاحِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لَا تَجْعَلُونِی كَقَدَحِ الرَّاكِبِ فَإِنَّ الرَّاكِبَ یَمْلَأُ قَدَحَهُ فَیَشْرَبُهُ إِذَا شَاءَ اجْعَلُونِی فِی أَوَّلِ الدُّعَاءِ وَ فِی آخِرِهِ وَ فِی وَسَطِهِ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 248 روایة: 5@*@
ترجمه :
5- حضرت صادق (ع) فرمود: رسول خدا (ص) فرمود مرا چون قدح شتر سوار قرار ندهید، زیرا شتر سوار قدح خود را پر كند و هر زمان خواست بنوشد مرا در اول دعا و وسط و آخر ان قرار دهید.
شرح:
فیض (ره) گوید: ابن اثیر گفته است: یعنى در آخر بیاد من نیفتد چنانچه شتر سوار قدح خود را در آخر بار و بنه خود قرار دهد، پس از آنكه از بار كردن همه آنها فارغ گردید آن را پشت آنها بیاویزد، سپس فیض (ره) گوید: و شاید مقصود این باشد (كه همیشه به یاد من باشید نه مانند قدح شتر سوار زیرا كه) شتر سوار یاد قدح خود نكند تا گاهى كه تشنه شود و بخواهد آب بیاشامد كه در آن هنگام آن را پر كند و بیاشامد، و اقات دیگر از آن غافل است.
6- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ إِسْمَاعِیلَ بْنِ مِهْرَانَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی حَمْزَةَ عَنْ أَبِیهِ وَ حُسَیْنِ بْنِ أَبِی الْعَلَاءِ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ إِذَا ذُكِرَ النَّبِیُّ ص فَأَكْثِرُوا الصَّلَاةَ عَلَیْهِ فَإِنَّهُ مَنْ صَلَّى عَلَى النَّبِیِّ ص صَلَاةً وَاحِدَةً صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ أَلْفَ صَلَاةٍ فِی أَلْفِ صَفٍّ مِنَ الْمَلَائِكَةِ وَ لَمْ یَبْقَ شَیْءٌ مِمَّا خَلَقَهُ اللَّهُ إِلَّا صَلَّى عَلَى الْعَبْدِ لِصَلَاةِ اللَّهِ عَلَیْهِ وَ صَلَاةِ مَلَائِكَتِهِ فَمَنْ لَمْ یَرْغَبْ فِی هَذَا فَهُوَ جَاهِلٌ مَغْرُورٌ قَدْ بَرِئَ اللَّهُ مِنْهُ وَ رَسُولُهُ وَ أَهْلُ بَیْتِهِ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 249 روایة: 6@*@
ترجمه :
6- حضرت صادق علیه السلام فرمود: چون نام پیغمبر صلى اللّه علیه و آله برده شد بسیار بر او صلوات بفرستید، زیرا هر كس یك صلوات بر پیغمبر صلى اللّه علیه و آله فرستد خداوند هزار بار در هزار صف از فرشتهها بر صلوات فرستد، و چیزى از مخلوقات خدا نماند جز اینكه بر این بنده صلوات فرستد براى آنكه خداوند و فرشتگان براى او صلوات فرستند، و هر كس در این فضیلت رغبت نكند پس او نادان و مغرور است، و خدا و رسول و خاندانش از او بیزارند.
شرح: مجلسى (ره) گوید: اینكه فرمود: «بسیار صلوات بر او بفرستید» محمول بر استحباب است چناچه اجماع بر آن است، و اینكه فرمود: «خداوند در هزار صف فرشتگان بر او صلوات فرستد» چند معنى اول كه ظاهر هم همانست این است كه خداوند بر او ثنا گوید و صلوات فرستد به كلامیكه آن كلام را هزار صف از فرشتگان بشنوند و آنها نیز به صلوات خداوند عزوجل صلوات فرستند. و پس از آن چند وجه دیگر نقل كرده (و در آخر باب هم در فائده پنجم از فوائدى كه ذكر كرده معانى دیگرى نقل كند) تا آنكه گوید: و مقصود از صلوات بر پیغمبر صلى اللّه علیه و آله بر او و آل او است، نه صلوات بر پیغمبر صلى اللّه علیه و آله فقط، زیرا در روایات خاصه و عامه وارد شده كه صلوات به او بدون صلوات بر آل پذیرفته نیست، بلكه از اخبار ما ظاهر گردد كه حرام و موجب عقاب است... و در آخر این خبر نیز اشارهاى بدان شده.
7- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْأَشْعَرِیِّ عَنِ ابْنِ الْقَدَّاحِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ صَلَّى عَلَیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ مَلَائِكَتُهُ وَ مَنْ شَاءَ فَلْیُقِلَّ وَ مَنْ شَاءَ فَلْیُكْثِرْ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 249 روایة: 7@*@
ترجمه :
7- حضرت صادق (ع) فرمود: رسول خدا صلى اللّه علیه و آله فرمود: هر كه بر من صلوات فرستد خدا و فرشتگان بر او صلوات فرستند، هر كه خواهد كم فرستد و هر كه خواهد بیش.
8- عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص الصَّلَاةُ عَلَیَّ وَ عَلَى أَهْلِ بَیْتِی تَذْهَبُ بِالنِّفَاقِ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 250 روایة: 8@*@
ترجمه :
8- و نیز آن حضرت علیه السلام فرمود: رسول خدا (ص) فرمود: صلوات بر من و بر اهل بیت من نفاق را مىبرد.
9- أَبُو عَلِیٍّ الْأَشْعَرِیُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ حَسَّانَ عَنْ أَبِی عِمْرَانَ الْأَزْدِیِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ مُعَاوِیَةَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ قَالَ یَا رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ مِائَةَ مَرَّةٍ قُضِیَتْ لَهُ مِائَةُ حَاجَةٍ ثَلَاثُونَ لِلدُّنْیَا وَ الْبَاقِی لِلْآخِرَةِ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 250 روایة: 9@*@
ترجمه :
9- و نیز حضرت صادق (ع) فرمود: هر كه صد بار بگوید: «یا رب صلى على محمد و آل محمد» صد حاجت از او بر آورده شود كه سى حاجت آن از (حاجات) دنیا باشد (و باقى از آخرت).
10- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَكَمِ وَ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِی نَجْرَانَ جَمِیعاً عَنْ صَفْوَانَ الْجَمَّالِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ كُلُّ دُعَاءٍ یُدْعَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ مَحْجُوبٌ عَنِ السَّمَاءِ حَتَّى یُصَلَّى عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 250 روایة: 10@*@
ترجمه :
10- و نیز آن حضرت علیه السلام فرمود: هر دعائى كه خداى عزوجل بدان خوانده شود از رفتن به آسمان محجوبست تا صلوات بر محمد و آل محمد فرستاده شود.
11- عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ سَیْفِ بْنِ عَمِیرَةَ عَنْ أَبِی بَكْرٍ الْحَضْرَمِیِّ قَالَ حَدَّثَنِی مَنْ سَمِعَ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ جَاءَ رَجُلٌ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ ص فَقَالَ أَجْعَلُ نِصْفَ صَلَوَاتِی لَكَ قَالَ نَعَمْ ثُمَّ قَالَ أَجْعَلُ صَلَوَاتِی كُلَّهَا لَكَ قَالَ نَعَمْ فَلَمَّا مَضَى قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص كُفِیَ هَمَّ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 250 روایة: 11@*@
ترجمه :
11- و نیز آن حضرت علیه السلام فرمود: مردى نزد رسول خدا (ص) آمده عرض كردم: من نیمى از صلوات (و دعاهایم) را براى شما قرار دهم؟ فرمود: آرى، سپس عرض كرد: همه دعاهایم را به شما مخصوص گردانم؟ فرمود: آرى، همینكه آنمرد رفت رسول خدا صلى اللّه علیه و آله فرمود: اندوه دنیا و آخرتش كفایت شد.
12- عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ مُرَازِمٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِنَّ رَجُلًا أَتَى رَسُولَ اللَّهِ ص فَقَالَ یَا رَسُولَ اللَّهِ إِنِّی جَعَلْتُ ثُلُثَ صَلَوَاتِی لَكَ فَقَالَ لَهُ خَیْراً فَقَالَ یَا رَسُولَ اللَّهِ إِنِّی جَعَلْتُ نِصْفَ صَلَوَاتِی لَكَ فَقَالَ لَهُ ذَاكَ أَفْضَلُ فَقَالَ إِنِّی جَعَلْتُ كُلَّ صَلَوَاتِی لَكَ فَقَالَ إِذاً یَكْفِیَكَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مَا أَهَمَّكَ مِنْ أَمْرِ دُنْیَاكَ وَ آخِرَتِكَ فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ أَصْلَحَكَ اللَّهُ كَیْفَ یَجْعَلُ صَلَاتَهُ لَهُ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع لَا یَسْأَلُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ شَیْئاً إِلَّا بَدَأَ بِالصَّلَاةِ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ص
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 250 روایة: 12@*@
ترجمه :
12- و نیز فرمود: علیه السلام مردى نزد صلى اللّه علیه و آله آمده عرض كرد: اى رسول خدا: یك سوم دعاهاى خود را به شما اختصاص دهم؟ فرمود: نیكو است عرض كرد: صلى اللّه علیه و آله نیمى از دعاهاى خود را مخصوص شما گردانم؟ فرمود: این بهتر است، عرض كرد: همه دعاهایم را براى شما قرار دهم؟ فرمود: در این صورت خداى عزوجل - آنچه از كارهاى دنیا و آخرتت كه ترا اندوهناك كند كفایت فرماید. پس مردى به حضرت صادق (ع) عرض كرد: خدایت نیكى دهد چگونه دعایش را براى او قرار دهد، حضرت علیه السلام فرمود: چیزى از خداى عزوجل درخواست نكند جز اینكه ابتداء به صلوات بر محمد و آلش علیهم السلام كند.
13- ابْنُ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص ارْفَعُوا أَصْوَاتَكُمْ بِالصَّلَاةِ عَلَیَّ فَإِنَّهَا تَذْهَبُ بِالنِّفَاقِ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 251 روایة: 13@*@
ترجمه :
13- و نیز حضرت صادق (ع) فرمود: رسول خدا (ص) فرمود: آوازهاى خود را بصلوات بر من بلند كنید، زیرا كه آن نفاق را بر طرف سازد.
14- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ یَعْقُوبَ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ فَرُّوخَ مَوْلَى آلِ طَلْحَةَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع یَا إِسْحَاقَ بْنَ فَرُّوخَ مَنْ صَلَّى عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ عَشْراً صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ مَلَائِكَتُهُ مِائَةَ مَرَّةٍ وَ مَنْ صَلَّى عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ مِائَةَ مَرَّةٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ مَلَائِكَتُهُ أَلْفاً أَ مَا تَسْمَعُ قَوْلَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ هُوَ الَّذِی یُصَلِّی عَلَیْكُمْ وَ مَلائِكَتُهُ لِیُخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ كانَ بِالْمُؤْمِنِینَ رَحِیماً
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 251 روایة: 14@*@
ترجمه :
14- اسحاق بن فروخ گوید: حضرت صادق (ع) فرمود: اى اسحاق بن فروخ هر كه ده بار بر محمد و آل محمد صلوات بفرستد خداوند و فرشتگان او صد بار بر او صلوات فرستند، و هر كه صد بار بر محمد و آل محمد صلوات فرستد خداوند و فرشتگانش هزار بار بر او صلوات فرستند، آیا گفتار خداى عزوجل را نشنیدهاى (كه فرماید:) «او است آن خداوندى كه رحمت (یا درود) فرستد بر شما (او) و فرشتگانش تا برون آرد شما را از تاریكیها بسوى روشنائى و بوده است بمؤمنان مهربان» (سوره احزاب آیه 43).
توضیح:
استشهاد به آیه شریفه براى اثبات این معنا است كه چگونه خداوند و فرشتگانش صلوات و درود بر كسى فرستند، و در اینكه صلوات خدا و فرشتگان بر مردم چیست و چگونه است مورد اختلاف است طبرسى (ره) گوید: صلوات از خدا آمرزش و رحمت است، و گفته شده: ثنا و ستایش است، و برخى گفتهاند: كرامت و بخشندگى است، و اما صلوات فرشتگان همان دعاى آنها است چنانكه از ابن عباس نقل شده، و گفته شده: درخواست آنها است از خداى تعالى براى فرو فرستادن رحمت.
15- عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ أَبِی أَیُّوبَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَحَدِهِمَا ع قَالَ مَا فِی الْمِیزَانِ شَیْءٌ أَثْقَلَ مِنَ الصَّلَاةِ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ إِنَّ الرَّجُلَ لَتُوضَعُ أَعْمَالُهُ فِی الْمِیزَانِ فَتَمِیلُ بِهِ فَیُخْرِجُ ص الصَّلَاةَ عَلَیْهِ فَیَضَعُهَا فِی مِیزَانِهِ فَیَرْجَحُ بِهِ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 252 روایة: 15@*@
ترجمه :
15- محمد بن مسلم از یكى از دو امام باقر و صادق علیهماالسلام حدیث كند كه فرمود: در میزان (و ترازوى اعمال در قیامت) چیزى سنگینتر از صلوات بر محمد و آل محمد نیست، و همانا مردى باشد كه اعمالش را در میزان گذارند و سبك باشد، پس ثواب صلوات او در آید و آنرا در میزان نهد پس بسبب آن سنگین گردد و (بر كفه دیگر) بچربد.
16- عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ جُمْهُورٍ عَنْ أَبِیهِ عَنْ رِجَالِهِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع مَنْ كَانَتْ لَهُ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ حَاجَةٌ فَلْیَبْدَأْ بِالصَّلَاةِ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ثُمَّ یَسْأَلُ حَاجَتَهُ ثُمَّ یَخْتِمُ بِالصَّلَاةِ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَكْرَمُ مِنْ أَنْ یَقْبَلَ الطَّرَفَیْنِ وَ یَدَعَ الْوَسَطَ إِذَا كَانَتِ الصَّلَاةُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ لَا تُحْجَبُ عَنْهُ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 252 روایة: 16@*@
ترجمه :
16- حضرت صادق (ع) فرمود: هر كه بدرگاه خداى عزوجل حاجتى دارد باید بصلوات بر محمد و آلش شروع كند، و سپس حاجت خود را بخواهد، و در آخر هم بصلوات بر محمد و آل محمد پایان دهد، زیرا كه خداى عزوجل كریمتر از آن است كه دو طرف (دعا) را بپذیرد، و وسط (دعا) را واگذارد (و به اجابت نرساند) زیرا صلوات بر محمد و آل محمد محجوب نیست (و بدون بر خورد به حجابى بالا رود).
17- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَسِّنِ بْنِ أَحْمَدَ عَنْ أَبَانٍ الْأَحْمَرِ عَنْ عَبْدِ السَّلَامِ بْنِ نُعَیْمٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع إِنِّی دَخَلْتُ الْبَیْتَ وَ لَمْ یَحْضُرْنِی شَیْءٌ مِنَ الدُّعَاءِ إِلَّا الصَّلَاةُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ فَقَالَ أَمَا إِنَّهُ لَمْ یَخْرُجْ أَحَدٌ بِأَفْضَلَ مِمَّا خَرَجْتَ بِهِ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 252 روایة: 17@*@
ترجمه :
17- عبد السلام بن نعیم گوید: به امام صادق علیه السلام عرض كردم: من وارد خانه (كعبه) شدم و هیچ دعائى بخاطر نداشتم جز صلوات بر محمد و آل محمد؟ فرمود: آگاه باش كه هیچ كس مانند تو (در فضیلت و ثواب) از خانه بیرون نیامده است.
18- عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الرَّیَّانِ عَنْ عُبَیْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الدِّهْقَانِ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى أَبِی الْحَسَنِ الرِّضَا ع فَقَالَ لِی مَا مَعْنَى قَوْلِهِ وَ ذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى قُلْتُ كُلَّمَا ذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ قَامَ فَصَلَّى فَقَالَ لِی لَقَدْ كَلَّفَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ هَذَا شَطَطاً فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ فَكَیْفَ هُوَ فَقَالَ كُلَّمَا ذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ صَلَّى عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 252 روایة: 18@*@
ترجمه :
18- عبید اللّه بن عبداللّه دهقان گوید: خدمت حضرت رضا علیه السلام شرفیاب شدم، پس آن حضرت به من فرمود: معناى گفتار خداوند چیست؟ (كه فرماید:) «و یاد كرد نام پروردگارش را پس صلوات بجا آورد» (سوره اعلى آیه 15)؟ من عرض كردم: یعنى هر زمان نام پروردگارش را بیاد آورد برخاست پس نماز خواند (و صلواة بمعناى نماز است) فرمود: (اگر اینطور باشد) پس خدا به حقیقت تكلیفى نا به جا و بیرون از طاقت و توانائى كرده است؟ عرض كردم: قربانت: پس معناى آن چگونه است؟ فرمود: هر گاه نام پروردگارش را یاد كند بر محمد و آل محمد او صلوات فرستد.
توضیح:
مجلسى (ره) پس از نقل تفاسیر زیادى كه از معصوم علیه السلام و غیر او در تفسیر آیه رسیده كه صلوة در آیه «فصلى» را به توحید، و ذكر قلبى، و ذكر زبانى یعنى اللّه اكبر -، و نماز در صحرا، و نماز فطر و أضحى، تفسیر كردهاند گوید: منافاتى میانه این روایت و آن روایات نیست، زیرا این نیز یكى از معانى آیه و بطنى از بطون آن میباشد.
19- عَنْهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ مُفَضَّلِ بْنِ صَالِحٍ الْأَسَدِیِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ هَارُونَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِذَا صَلَّى أَحَدُكُمْ وَ لَمْ یَذْكُرِ النَّبِیَّ وَ آلَهُ ص فِی صَلَاتِهِ یُسْلَكُ بِصَلَاتِهِ غَیْرَ سَبِیلِ الْجَنَّةِ وَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ ذُكِرْتُ عِنْدَهُ فَلَمْ یُصَلِّ عَلَیَّ دَخَلَ النَّارَ فَأَبْعَدَهُ اللَّهُ وَ قَالَ ص وَ مَنْ ذُكِرْتُ عِنْدَهُ فَنَسِیَ الصَّلَاةَ عَلَیَّ خُطِئَ بِهِ طَرِیقَ الْجَنَّةِ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 253 روایة: 19@*@
ترجمه :
19- حضرت صادق (ع) فرمود: هرگاه یكى از شماها نماز بخواند و در نماز خود نام پیغمبر (ص) (و آل او) را نبرد، با این نماز بجز راه بهشت مىرود (یعنى این نماز او را به بهشت نخواهد برد). و رسول خدا(ص) فرمود: هر كس كه من نزد او نامم برده شود و بر من صلوات نفرستد به دوزخ رود، پس خدایش (از رحمت خود) دور كند. و فرمود (ص): و هر كس كه من نزدش نام برده شوم و صلوات (فرستادن) را بر من فراموش كند از راه بهشت به خطا رفته است.
20- أَبُو عَلِیٍّ الْأَشْعَرِیُّ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ عُبَیْسِ بْنِ هِشَامٍ عَنْ ثَابِتٍ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ ذُكِرْتُ عِنْدَهُ فَنَسِیَ أَنْ یُصَلِّیَ عَلَیَّ خَطَأَ اللَّهُ بِهِ طَرِیقَ الْجَنَّةِ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 253 روایة: 20@*@
ترجمه :
20- و نیز آن حضرت علیه السلام فرمود: رسول خدا(ص) فرموده است: هر كه من نزدش نام برده شوم و فراموش كند كه بر من صلوات بفرستد خداوند او را براهى جز راه بهشت برد.
21- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ الْقَدَّاحِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعَ أَبِی رَجُلًا مُتَعَلِّقاً بِالْبَیْتِ وَ هُوَ یَقُولُ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ فَقَالَ لَهُ أَبِی یَا عَبْدَ اللَّهِ لَا تَبْتُرْهَا لَا تَظْلِمْنَا حَقَّنَا قُلِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 253 روایة: 21@*@
ترجمه :
21- و نیز آن حضرت علیه السلام فرمود: پدرم شنید كه مردى به پرده كعبه در آویخته و مىگوید: «اللهم صل على محمد»، (و نامى از آل محمد دنبال آن نمىبرد) پدرم باو فرمود: اى بنده خدا بریدهاش مكن، و درباره حق ما به ما ستم مكن، و بگو: «الهم صل على محمد و أهل بیته».