بَابُ أَنَّ الْأَئِمَّةَ تَدْخُلُ الْمَلَائِكَةُ بُیُوتَهُمْ وَ تَطَأُ بُسُطَهُمْ وَ تَأْتِیهِمْ بِالْأَخْبَارِ ع
1- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ سِنَانٍ عَنْ مِسْمَعٍ كِرْدِینٍ الْبَصْرِیِّ قَالَ كُنْتُ لَا أَزِیدُ عَلَى أَكْلَةٍ بِاللَّیْلِ وَ النَّهَارِ فَرُبَّمَا اسْتَأْذَنْتُ عَلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع وَ أَجِدُ الْمَائِدَةَ قَدْ رُفِعَتْ لَعَلِّی لَا أَرَاهَا بَیْنَ یَدَیْهِ فَإِذَا دَخَلْتُ دَعَا بِهَا فَأُصِیبَ مَعَهُ مِنَ الطَّعَامِ وَ لَا أَتَأَذَّى بِذَلِكَ وَ إِذَا عَقَّبْتُ بِالطَّعَامِ عِنْدَ غَیْرِهِ لَمْ أَقْدِرْ عَلَى أَنْ أَقِرَّ وَ لَمْ أَنَمْ مِنَ النَّفْخَةِ فَشَكَوْتُ ذَلِكَ إِلَیْهِ وَ أَخْبَرْتُهُ بِأَنِّی إِذَا أَكَلْتُ عِنْدَهُ لَمْ أَتَأَذَّ بِهِ فَقَالَ یَا أَبَا سَیَّارٍ إِنَّكَ تَأْكُلُ طَعَامَ قَوْمٍ صَالِحِینَ تُصَافِحُهُمُ الْمَلَائِكَةُ عَلَى فُرُشِهِمْ قَالَ قُلْتُ وَ یَظْهَرُونَ لَكُمْ قَالَ فَمَسَحَ یَدَهُ عَلَى بَعْضِ صِبْیَانِهِ فَقَالَ هُمْ أَلْطَفُ بِصِبْیَانِنَا مِنَّا بِهِمْ
@@اصول كافى جلد 2 صفحه 240 روایت 1@*@
ترجمه:
مسمع كردین بصرى گوید: من در شبانه روز بیش از یكمرتبه غذا نمىخوردم. گاهى از امام صادق علیه السلام اجازه شرفیابى حضورش را میگرفتم كه فكر مىكردم سفره برچیده شده و حضرت را در برابر سفره نخواهم دید (تا مبادا امر بخوردن كند و مرا زیان دهد) ولى چون وارد مىشدم سفره مىطلبید من هم همراه حضرت غذا مىخوردم و از آن ناراحت نمىشدم، ولى هرگاه در منزل دیگرى غذا روى غذا مىخوردم، آرام نمیگرفتم و از نفخ شكم خوابم نمىبرد:
من این مطلب را بحضرت یاد آور شدم و گزارش دادم كه هرگاه نزد او غذا مىخوردم آزارم نمىدهد فرمود: اى ابا سیار! تو غذاى مردم صالحى را مىخورى كه فرشتگان با آنها روى فرششان مصافحه میكنند، عرضكردم: براى شما آشكار هم مىشوند؟ حضرت دست خود را بیكى از كودكانش كشید و فرمود آنها نسبت بكودكان ما از خود ما مهربانترند.
شرح :
پیداست كه جواب امام صادق علیه السلام اثبات آشكار شدن فرشته را در نظر آنها نمىكند تا این روایت مخالف روایاتى باشد كه در سابق ذكر شد كه پیغمبر صلى اللّه علیه وآله فرشته را مىبیند و امام علیه السلام او را نمىبیند، زیرا مهربانى فرشته با كودكان هیچگونه تلازم و یا دلالتى بر رؤیت او ندارد و همچنین روایات دیگرى كه راجع بپر فرشتگان در این باب ذكر مىشود، دلالت بر دیدن خود آنها ندارد.
2- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْقَاسِمِ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ أَبِی الْعَلَاءِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ یَا حُسَیْنُ وَ ضَرَبَ بِیَدِهِ إِلَى مَسَاوِرَ فِی الْبَیْتِ مَسَاوِرُ طَالَ مَا اتَّكَتْ عَلَیْهَا الْمَلَائِكَةُ وَ رُبَّمَا الْتَقَطْنَا مِنْ زَغَبِهَا
@@اصول كافى جلد 2 صفحه 241 روایت 2@*@
ترجمه:
حسین بن ابىالعلاء گوید: امام صادق علیه السلام دستش را بمتكاهائى كه در خانه بود زد و فرمود: اى حسین! اینها متكاهائى است كه فرشتگان بارها بر آن تكیه دادهاند و ما گاهى پرهاى كوچكشان را از زمین برچیدهایم.
3- مُحَمَّدٌ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَكَمِ قَالَ حَدَّثَنِی مَالِكُ بْنُ عَطِیَّةَ الْأَحْمَسِیُّ عَنْ أَبِی حَمْزَةَ الثُّمَالِیِّ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ ع فَاحْتُبِسْتُ فِی الدَّارِ سَاعَةً ثُمَّ دَخَلْتُ الْبَیْتَ وَ هُوَ یَلْتَقِطُ شَیْئاً وَ أَدْخَلَ یَدَهُ مِنْ وَرَاءِ السِّتْرِ فَنَاوَلَهُ مَنْ كَانَ فِی الْبَیْتِ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ هَذَا الَّذِی أَرَاكَ تَلْتَقِطُهُ أَیُّ شَیْءٍ هُوَ فَقَالَ فَضْلَةٌ مِنْ زَغَبِ الْمَلَائِكَةِ نَجْمَعُهُ إِذَا خَلَّوْنَا نَجْعَلُهُ سَیْحاً لِأَوْلَادِنَا فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ وَ إِنَّهُمْ لَیَأْتُونَكُمْ فَقَالَ یَا أَبَا حَمْزَةَ إِنَّهُمْ لَیُزَاحِمُونَّا عَلَى تُكَأَتِنَا
@@اصول كافى جلد 2 صفحه 241 روایت 3@*@
ترجمه:
ابو حمزه ثمالى گوید. خدمت حضرت على بن الحسین علیهماالسلام رسیدم، ساعتى در حیاط توقف كردم و سپس وارد اتاق شدم، حضرت چیزى از زمین برمیچید و دستش را پشت پرده مىبرد و بكسى كه در آن اطاق بود مىداد. من عرضكردم: قربانت، چیست كه مىبینم برمیچینى؟ فرمود: زیادیهائى از پر فرشتگانست كه چون از نزد ما میروند، (با ما خلوت میكنند) آنها را جمع میكنیم، و تسبیح (بازوبند) فرزندان خود میكنیم. عرضكردم: قربانت، فرشتگان نزد شما میآیند؟ فرمود: اى اباحمزه! آنها روى متكاها جا را بر ما تنگ میكنند.
شرح :
راجع بپر ملائكه در مقدمه جلد اول بمناسبت توضیحى بیان كردیم.
4- مُحَمَّدٌ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَسْلَمَ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَبِی حَمْزَةَ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ مَا مِنْ مَلَكٍ یُهْبِطُهُ اللَّهُ فِی أَمْرٍ مَا یُهْبِطُهُ إِلَّا بَدَأَ بِالْإِمَامِ فَعَرَضَ ذَلِكَ عَلَیْهِ وَ إِنَّ مُخْتَلَفَ الْمَلَائِكَةِ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى إِلَى صَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ
@@اصول كافى جلد 2 صفحه 242 روایت 4@*@
ترجمه:
موسى بن جعفر علیهالسلام فرمود: فرشتهئى نیست كه خدایش براى امرى بزمین فرو فرستد جز اینكه ابتدا نزد امام آید و آن امر را باو عرض كند: و رفت و آمد ملائكه از نزد خداى تبارك و تعالى بسوى صاحب الامر است.