تربیت
Tarbiat.Org

اصول کافی جلد 2
ابی‏جعفر محمد بن یعقوب کلینی مشهور به شیخ کلینی

باب (اشاره و نص بر ابى‏عبداللّه جعفر بن محمد الصادق علیه السلام)

بَابُ الْإِشَارَةِ وَ النَّصِّ عَلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِمَا
1- الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْوَشَّاءِ عَنْ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ أَبِی الصَّبَّاحِ الْكِنَانِیِّ قَالَ نَظَرَ أَبُو جَعْفَرٍ ع إِلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع یَمْشِی فَقَالَ تَرَى هَذَا هَذَا مِنَ الَّذِینَ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ‏
@@اصول كافى جلد 2 صفحه 79 روایة 1@*@
ترجمه:
ابى‏الصباح گوید: امام باقر علیه السلام بحضرت صادق نگاه كرد كه راه میرفت، فرمود: این را میبینى؟ این از كسانى است كه خداى عزوجل فرماید: «ما میخواهیم بر آنكسان كه در زمین ناتوان شمرده شده‏اند منت نهیم و پیشوایشان سازیم و وارث زمینشان كنیم - 5 سوره 28 -».
شرح :
این آیه درباره حضرت مهدى قائم علیه السلام و امامانى كه در آن زمان رجعت میكنند تأویل شده است و مراد بناتوان شمردن در زمین اینستكه: در دنیا بایشان ستم میكنند و حقشانرا غصب مینمایند ولى نزد خدا عزیز و بزرگوار و در آسمان صاحب قدرت و اختیارند و موضوع رجعت را در ص 35 توضیح دادیم.
2- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ لَمَّا حَضَرَتْ أَبِی ع الْوَفَاةُ قَالَ یَا جَعْفَرُ أُوصِیكَ بِأَصْحَابِی خَیْراً قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ وَ اللَّهِ لَأَدَعَنَّهُمْ وَ الرَّجُلُ مِنْهُمْ یَكُونُ فِی الْمِصْرِ فَلَا یَسْأَلُ أَحَداً
@@اصول كافى جلد 2 صفحه 80 روایة 2@*@
ترجمه:
امام صادق علیه السلام فرمود: چون وفات پدرم نزدیك شد، فرمود: اى جعفر! خیرخواهى اصحابم را بتو سفارش میكنم. گفتم: قربانت گردم: بخدا آنها را بمقامى از علم رسانم كه هر مردى از آنها در هر شهرى كه باشد، محتاج بسؤال از هیچكس نباشد.
3- عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ الْمُثَنَّى عَنْ سَدِیرٍ الصَّیْرَفِیِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع یَقُولُ إِنَّ مِنْ سَعَادَةِ الرَّجُلِ أَنْ یَكُونَ لَهُ الْوَلَدُ یَعْرِفُ فِیهِ شِبْهَ خَلْقِهِ وَ خُلُقِهِ وَ شَمَائِلِهِ وَ إِنِّی لَأَعْرِفُ مِنِ ابْنِی هَذَا شِبْهَ خَلْقِی وَ خُلُقِی وَ شَمَائِلِی یَعْنِی أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع‏
@@اصول كافى جلد 2 صفحه 80 روایة 3@*@
ترجمه:
سدیر صیرفى گوید: شنیدم امام باقر علیه السلام مى‏فرمود: از جمله سعادت مرد اینستكه او را فرزندى باشد كه شباهتى از خلقت و اخلاق و شمائلش در او درك شود و من شباهت خلقت و اخلاق و شمائلم را از این پسرم یعنى امام صادق درك میكنم.
4- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ طَاهِرٍ قَالَ كُنْتُ عِنْدَ أَبِی جَعْفَرٍ ع فَأَقْبَلَ جَعْفَرٌ ع فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع هَذَا خَیْرُ الْبَرِیَّةِ أَوْ أَخْیَرُ
@@اصول كافى جلد 2 صفحه 80 روایة 4@*@
ترجمه:
طاهر گوید: خدمت امام باقر علیه السلام بودم كه جعفر علیه السلام آمد، آنحضرت فرمود: این بهترین مردمست (پیداست كه در این جمله خود آنحضرت از كلمه «مردم» مستثنى است).
5- أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ یُونُسَ بْنِ یَعْقُوبَ عَنْ طَاهِرٍ قَالَ كُنْتُ عِنْدَ أَبِی جَعْفَرٍ ع فَأَقْبَلَ جَعْفَرٌ ع فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع هَذَا خَیْرُ الْبَرِیَّةِ
@@اصول كافى جلد 2 صفحه 80 روایة 5@*@
ترجمه:
در این دو روایت هم طاهر عین آنچه را در روایت سابق نقل كرد، نقل میكند و فقط وسائط میان طاهر و كلینى فرق میكنند.
6- أَحْمَدُ بْنُ مِهْرَانَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ فُضَیْلِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ طَاهِرٍ قَالَ كُنْتُ قَاعِداً عِنْدَ أَبِی جَعْفَرٍ ع فَأَقْبَلَ جَعْفَرٌ ع فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع هَذَا خَیْرُ الْبَرِیَّةِ
@@اصول كافى جلد 2 صفحه 80 روایة 6@*@
ترجمه:
در این دو روایت هم طاهر عین آنچه را در روایت سابق نقل كرد، نقل میكند و فقط وسائط میان طاهر و كلینى فرق میكنند.
7- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ جَابِرِ بْنِ یَزِیدَ الْجُعْفِیِّ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ سُئِلَ عَنِ الْقَائِمِ ع فَضَرَبَ بِیَدِهِ عَلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فَقَالَ هَذَا وَ اللَّهِ قَائِمُ آلِ مُحَمَّدٍ ص قَالَ عَنْبَسَةُ فَلَمَّا قُبِضَ أَبُو جَعْفَرٍ ع دَخَلْتُ عَلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فَأَخْبَرْتُهُ بِذَلِكَ فَقَالَ صَدَقَ جَابِرٌ ثُمَّ قَالَ لَعَلَّكُمْ تَرَوْنَ أَنْ لَیْسَ كُلُّ إِمَامٍ هُوَ الْقَائِمَ بَعْدَ الْإِمَامِ الَّذِی كَانَ قَبْلَهُ‏
@@اصول كافى جلد 2 صفحه 80 روایة 7@*@
ترجمه:
جابربن یزید جعفى گوید: از امام باقر علیه السلام راجع بقائم (بامر خدا یعنى امام) سؤال شد، حضرت دست خود را بامام صادق علیه السلام زد و فرمود: بخدا كه این قائم آل محمد صلى اللّه علیه و آله است، عنبسه گوید: چون امام باقر علیه السلام وفات كرد، خدمت امام صادق علیه السلام رسیدم و این خبر را باو دادم، فرمود: جابر راست گفته است، سپس فرمود: شاید عقیده ندارید كه هر امامى بعد از امام پیشینش قائم (بامر خدا) است؟.
8- عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ یُونُسَ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ عَبْدِ الْأَعْلَى عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ أَبِی ع اسْتَوْدَعَنِی مَا هُنَاكَ فَلَمَّا حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ قَالَ ادْعُ لِی شُهُوداً فَدَعَوْتُ لَهُ أَرْبَعَةً مِنْ قُرَیْشٍ فِیهِمْ نَافِعٌ مَوْلَى عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ فَقَالَ اكْتُبْ هَذَا مَا أَوْصَى بِهِ یَعْقُوبُ بَنِیهِ یا بَنِیَّ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفى‏ لَكُمُ الدِّینَ فَلا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ وَ أَوْصَى مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ إِلَى جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ أَمَرَهُ أَنْ یُكَفِّنَهُ فِی بُرْدِهِ الَّذِی كَانَ یُصَلِّی فِیهِ الْجُمُعَةَ وَ أَنْ یُعَمِّمَهُ بِعِمَامَتِهِ وَ أَنْ یُرَبِّعَ قَبْرَهُ وَ یَرْفَعَهُ أَرْبَعَ أَصَابِعَ وَ أَنْ یَحُلَّ عَنْهُ أَطْمَارَهُ عِنْدَ دَفْنِهِ ثُمَّ قَالَ لِلشُّهُودِ انْصَرِفُوا رَحِمَكُمُ اللَّهُ فَقُلْتُ لَهُ یَا أَبَتِ بَعْدَ مَا انْصَرَفُوا مَا كَانَ فِی هَذَا بِأَنْ تُشْهِدَ عَلَیْهِ فَقَالَ یَا بُنَیَّ كَرِهْتُ أَنْ تُغْلَبَ وَ أَنْ یُقَالَ إِنَّهُ لَمْ یُوصَ إِلَیْهِ فَأَرَدْتُ أَنْ تَكُونَ لَكَ الْحُجَّةُ
@@اصول كافى جلد 2 صفحه 81 روایة 8@*@
ترجمه:
عبدالاعلى گوید: امام صادق علیه السلام فرمود: پدرم آنچه در آنجا بود (از كتب و نشانه‏هاى امامت) بمن سپرد و چون وفاتش نزدیك شد، فرمود: گواهانى نزد من آور، من چهار تن از قریش را كه نافع - غلام عبداللّه بن عمر - در میان آنها بود حاضر كردم، پس فرمود: بنویس: اینست آنچه یعقوب بپسرانش وصیت كرد. «پسرانم! خدا براى شما این دین را برگزید، پس نمیرید جز اینكه مسلمان باشید - 132 سوره 2 -» و محمد بن على بجعفر بن محمد وصیت كرد و باو امر فرمود كه او را در بردیكه نماز جمعه را با آن میخواند كفن پوشد، و با عمامه خودش او را عمامه پوشد و قبرش را چهار گوش سازد و بمقدار چهار انگشت بالا آورد و هنگام دفن بندهاى كفن او را بگشاید: سپس بگواهان فرمود برگردید خدا شما را رحمت كند - بعد از آنكه رفتند - گفتم: اى پدر! در این وصیت چه احتیاجى بگواه گرفتن بود؟ فرمود: پسر جانم! نخواستم كه تو (در امر امامت یا كارهاى وصیت) مغلوب باشى و مردم بگویند باو وصیت نكرده است، خواستم كه تو حجت و دلیل داشته باشى.