(65) وَاللَّهُ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَآءِ مَآءً فَأَحْیَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَآ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَأَیَةً لِّقَوْمٍ یَسْمَعُونَ
ترجمه: و خداوند از آسمان آبی فرستاد، پس بواسطه آن زمین را پس از آنکه پژمرده بود زنده کرد، البته در این (باریدن وروئیدن) برای گروهی که (سخن حق را با جان ودل) میشنوند نشانهای روشن است.
نکتهها:
در آیه قبل، نزول کتاب که مایه زنده شدن دلهاست، مطرح شد، در این آیه، نزول باران که سبب زنده شدن زمین است، مطرح گردیده است.
پیامها:
1- پدیدههای طبیعی، (از جمله آمدن ابر وباران) تصادفی نیست، به ارادهی خداوند است. (واللَّه انزل)
2- زمین همچون انسان مرگ و حیات دارد. (فاحیا به الارض بعد موتها)
3- اجرای برنامههای الهی از طریق اسباب عادی وطبیعی است. (فاحیا به الارض)
4- آب، مایهی حیات زمین وزمینیان است. (فاحیا به الارض)
5- تدبیر خداوند در طبیعت، کلاس توحید است. (انّ فی ذلک لآیة)
6- بهترین راه خداشناسی، گوش سپرن وپندگرفتن از آیات الهی است. (لآیة لقوم یسمعون)