(40) إِنَّمَا قَوْلُنَا لِشَیْءٍ إِذَآ أَرْدْنَهُ أَن نَّقُولَ لَهُ کُن فَیَکُونُ
ترجمه: (رستاخیز مردگان برای ما کار مهمی نیست، زیرا) هرگاه چیزی را اراده کنیم، همانا گفتار ما برای آن چیز این است که به آن میگوییم باش، پس (بیدرنگ) موجود میشود.
نکتهها:
خداوند در این آیه، (انّما قولنا) فرموده است ودر آیهی 82 سوره یس،(انّما امره) آمده است ودر مورد آفریدن حضرت عیسی در آیهی 59 آلعمران میخوانیم، (قال له کن فیکون) پس امر وقول خداوند، همان ارادهی اوست.
«کُن» به معنای «باش» برای تقریب به ذهن ماست، وگرنه خدا نیازی به گفتن آن ندارد.
همانگونه که انسان هرگاه بخواهد چیزی را در ذهن خود تصور کند، تنها با اراده میتواند آنرا در ذهنش خلق کند و نیاز به چیز دیگری ندارد، بلاتشبیه، خداوند نیز برای آفریدن هر چیز، تنها اگر اراده کند، آفریده میشود.
پیامها:
1- چگونه دربارهی معاد شک میکنیم، با آنکه هر چیزی با یک ارادهی خداوند خلق میشود. (کن فیکون)
2- خداوند، موجودات را از نیستی به هستی میآورد، نه آنکه با ترکیب یا تغییر هستها، چیز دیگری بیافریند. (کن فیکون)