(104) وَمَا تَسْئَلُهُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِّلْعَلَمِینَ
ترجمه: و تو بر این (وظیفهی ارشاد) پاداشی از آنان نمیخواهی. آن (رسالت و قرآن) جز تذکر و پندی برای جهانیان نیست.
نکتهها:
پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نیز همانند سایر پیامبران، هرگز از مردم در قبال هدایت آنان پاداشی درخواست نکرد. زیرا توقع داشتن از مردم، پذیرش دعوت را سنگین میکند. در سوره طور آیه 40 میخوانیم: (ام تسئلهم اجراً فهم من مغرمٍ مثقلون) مگر از مردم مزدی درخواست کردی تا پرداخت آن برایشان سنگین باشد. اگر در آیه دیگر میبینیم که مزد رسالت را مودّت اهل قربی میداند، (الا المودة فی القربی)**شوری، 23.*** برای آن است که پیروی و تبعیّت اهل بیت برای خود مردم سودمند است نه پیامبر، زیرا در جای دیگر میخوانیم: (وما سئلتکم من اجر فهو لکم)**سبأ، 47.*** آری کسی که اهلبیت را دوست دارد از آنان اطاعت میکند و اطاعت از آنان اطاعت از پیامبر و خداوند است.
قرآن ذکر است، زیرا:
- یادآور آیات، نعمات و صفات الهی است.
- یادآور گذشته و آینده انسان است.
- یادآور عوامل سقوط و عزّت جوامع است.
- یادآور صحنههای قیامت است.
- یادآور عظمت هستی است.
- یادآور تاریخ و زندگی شخصیتهای تاریخساز است.
معارف قرآن واحکام آن حقایقی است که باید فرا گرفت و همواره به خاطر داشت. زیرا «ذکر» به علم و معرفتی گفته میشود که در ذهن انسان حاضر باشد واز آن غفلت نشود.
پیامها:
1- مبلّغ نباید از مردم توقعی داشته باشد، همانگونه که پیامبران چنین بودند. (و ما تسئلهم من اجر)
2- آنچه زشت است درخواست پاداش است نه دریافت آن. (تسئل)
3- رسالت پیامبر اسلام، جهانی است. (للعالمین)
4- ایمان نیاوردن گروهی از مردم، حتی اکثریت آنان در یک زمان و مکان نباید مبلغان دینی را دلسرد کرده و مأیوس نماید، اگر در منطقهای از زمین گروهی ایمان نیاوردند، در جای دیگر تبلیغ نمایند. (للعالمین)