بر خلاف آنچه بعضى مى پندارند كه رسیدن به مرحله تكامل اجتماعى و رسیدن به جهانى آكنده از صلح و عدالت، حتماً همراه با نابودى تكنولوژى جدید امكان پذیر است، وجود این صنایع پیشرفته نه تنها مزاحم یك حكومت عادلانه جهانى نخواهد بود، بلكه شاید بدون آن وصول به چنین هدفى محال است.
براى ایجاد و سپس كنترل یك نظام جهانى، یك سلسله وسایل مافوق مدرن لازم است كه با آن بتوان جهان را در مدّت كوتاهى در نوردید و به همه جا سركشى كرد; از همه جا آگاه شد; و در صورت نیاز امكانات لازم را از یك سوى جهان به سوى دیگر برد; و پیامها و اطّلاعات و آگاهیهاى مورد نیاز را در كمترین مدت به همه نقاط دنیا رسانید.
اگر زندگى صنعتى به وضع قدیم بازگردد، و مثلا براى فرستادن یك پیام از یك سوى جهان به سوى دیگر یك سال وقت لازم باشد، چگونه مى توان بر جهان حكومت كرد و عدالت را در همه جا گسترد؟!
اگر براى سركوب كردن یك فرد یا یك گروه كوچك متجاوز ـ كه مسلّماً حتى در چنان جهانى نیز امكان وجود دارد ـ مدّتها وقت براى مطّلع شدن حكومت و سپس مدّتها وقت براى فرستادن نیروى تأمین كننده عدالت لازم باشد، چگونه مى توان حقّ و عدالت و صلح را در سراسر دنیا تأمین كرد؟!
خلاصه، بدون شك چنین حكومتى براى برقرار ساختن نظم و عدالت در سطح جهان نیاز به آن دارد كه در آنِ واحد از همه جا آگاه و بر همه جا تسلّط كامل داشته باشد، تا مردم آماده اصلاح را تربیت و رهبرى كند; آگاه سازد; زنده و بیدار نگه دارد; و چنانچه افرادى ناصالح بخواهند سر برآورند آنها را بر سر جاى خود بنشاند.
آنها كه غیر از این فكر مى كنند گویا به مفهوم حكومت جهانى نمى اندیشند و آن را با حكومت در یك محدوده كوچك مقایسه مى كنند.
اصولا دنیائى كه مى خواهد به چنین مرحله اى برسد باید آنچنان وسایل آموزش و تربیت در آن وسیع و گسترده و همگانى باشد كه قسمت عمده برنامه هاى اصلاحى را با «خود آگاهى» و «خود یارى» مردم پیاده كند، و زنده كردن روح «خودآگاهى» و «خودیارى» عمومى و در سطح جهان نیازمند به نیرومندترین مراكز فرهنگى و وسایل ارتباط جمعى، و جامعترین كتب و مطبوعات، و مانند آن است، كه هیچ كدام از اینها بدون عالیترین و پیشرفته ترین وسائل صنعتى ممكن نیست.
آرى! اگر بنا بود همه كارها با «معجزه» تحقّق پذیرد وجود چنین نظامى بدون وسایل پیشرفته صنعتى قابل تصوّر بود ولى مگر اداره زندگى مردم جهان با معجزه ممكن است؟
معجزه، استثنائى است منطقى در نظام جارى طبیعت، براى اثبات حقّانیّت یك آیین آسمانى، نه براى اداره همیشگى نظام جامعه. این كار تنها باید بر محور قوانین طبیعى صورت گیرد.
البتّه در این زمینه باز هم سخن خواهیم گفت.