سه دوران مشخّص در مورد انقلابى بزرگ تاریخ بشر، مهدى(علیه السلام)وجود دارد:
1ـ دوران آمادگى و انتظار و نشانه هاى ظهور
2ـ دوران تحقّق انقلاب و مبارزه با ظلم و فساد
3ـ دوران حكومت حقّ و عدالت
درباره دوران اوّل و دوم تا كنون سخن بسیار گفته ایم; و اكنون نوبت بحث پیرامون دوران سوم است كه نتیجه این انقلاب وسیع و همه جانبه است، و على رغم اهمّیّتى كه این موضوع دارد كمتر روى آن بحث شده است.
به هر حال، تصوّر اینكه:
جهانى به وجود آید خالى از تبعیضها و اختلافهاى طبقاتى، و صف بندیهاى مفسده آفرین;
خالى از جدائیها و پراكندگیها;
خالى از جنگ و خونریزى و تجاوز;
و خالى از خنده هاى مستانه استعمار گران، و ناله هاى محرومان به زنجیر كشیده شده;
راستى چه دل انگیز و آرامبخش و نشاط آفرین است!
ولى مسلّماً همانقدر كه ترسیم چنین جهانى در افق خیال آسان است، از نظر عمل فوق العاده مشكل و طاقت فرساست، ولى به هر صورت بشریّت ناگزیر است چنین راهى را بپیماید و به آن واقعیّت عینى دهد كه در غیر این صورت راهى جز تباهى و نابودى ندارد.
خطوط اصلى نظامات چنین جامعه اى در روایات اسلامى با اشاراتى كوتاه و پرمعنى ترسیم شده، و با این كه عباراتى است كه از سیزده یا دوازده قرن پیش به دست ما رسید، كاملا زنده و تازه است.
و در اینجا به چند قسمت حسّاس آن اشاره مى كنیم: