سخن در این بود كه آیا قرائن موجود نشان مى دهد كه سرانجام جهان، صلح است و عدالت، یا تباهى و نابودى نسل بشر؟
تا كنون از چهار طریق مدارك روشنى براى احتمال اوّل یافته ایم، ولى ممكن است در برابر این سخن گفته شود كه اگر چنین است چرا هیچ نشانه اى در وضع كنونى دنیا، طرز زندگى انسان امروز، براى گام برداشتن به سوى چنان مقصدى مشاهده نمى كنیم، بلكه بعكس وضع موجود، بیشتر یأس آور است تا امید بخش!
* * *
ماهم قبول داریم كه نظر ابتدایى همین موضوع را تأیید مى كند; ولى دقّت بیشتر، نشان مى دهد كه انسان كنونى، نیز با تمام تجاوزها و ستمگریها و ویرانگریها، گامهایى به سوى آن هدف بزرگ برداشته و بر مى دارد، و نشانه هایى از خود آگاهى در فكر و زندگى او به چشم مى خورد.
هرچند این گام ها، چندان بزرگ نیست، و حتّى بعضى از آنها زیاد جدّى به نظر نمى رسد، ولى هر چه هست قدمى است قابل ملاحظه براى آمادگى فكرى محیط.
نمونه اى از این قرائن ذیلا از نظر شما مى گذرد: