1ـ در كتاب «مزامیر داوود» مزمور 37 چنین مى خوانیم:
... زیرا كه شریران منقطع خواهند شد، و امّا متوكّلان به خداوند وارث زمین خواهند شد، هان، بعد از اندك مدتى شریر نخواهد بود، در مكانش تأمّل خواهى كرد و نخواهد بود; امّا حكیمان (صالحان) وارث زمین خواهند شد!
2ـ و نیز در همان مزمور 37 (از مزامیر داوود) جمله 22 مى خوانیم:
زیرا «متبركان خداوند» وارث زمین خواهند شد، امّا ملعونان وى منقطع خواهند شد.
3ـ و نیز در جمله 29 در همان مزمور آمده است:
صدیقان وارث زمین شده ابداً در آن ساكن خواهند شد.
4ـ در كتاب «حبقوق» نبى، فصل 7، مى خوانیم:
... و اگرچه تأخیر نماید; برایش منتظر باش!
زیرا كه البتّه خواهد آمد و درنگ خواهد نمود;
بلكه جمیع امّتها را نزد خویش جمع مى كند;
و تمامى را براى خویشتن فراهم مى كند.
5ـ در كتاب «اشعیاى نبى»، فصل 11، در بحثى كه سراسر تشبیه است مى خوانیم:
و نهالى از تنه یسى(2) بر آمده شاخه اى از شاخه هایش قد خواهد كشید...
ذلیلان را به عدالت حكم; و براى مسكینان زمین به راستى تنبیه (و مایه بیدارى) خواهد بود...
كمربند كمرش عدالت،
و وفا نطاق میانش خواهد بود;
و گرگ با بره سكونت داشته،...
و طفل كوچك راعى (شبان) ایشان خواهد بود...
و در تمامى كوه مقدّس من هیچ ضرر و فساد نخواهند كرد
زیرا كه زمین از دانش خداوند، مثل آبهایى كه دریا را فرو مى گیرند، پر خواهد شد.