تاریخ: 19/4/1379
مطلب ششم مقابله جدی با دخالت خارجیها و غربیها و بی اعتنایی به انگشت اشاره غربیها و سوء ظن به آنهاست. البته بحث دیپلماسی و بحث ارتباطات خارجی بحثدیگری است. انسان در مقام دیپلماسی می دهد می گیرد قرارداد می بندد و همه کار می کند اما در مسائل اساسی نظام بایستی انگشت اشاره آنها را با سوء ظن مورد ملاحظه قرار داد بعکس آنچه که آدم در وضعیت گورباچف مشاهده می کند. آنها به هیچ وجه حسن نیت ندارند. ما در جنگ هشت ساله دیدیم که تمام اروپا به صدام کمک کردند فرانسه کمک کرد آلمان کمک کرد انگلیس کمک کرد یوگسلاوی سابق کمک کرد بلوک شرق آن روز کمک کرد. البته ما هیچ وقت در مقام دیپلماسی نمی گوییم که چون شما به صدام کمک کردید ما با شما رابطه مان را با شما قطع میکنیما نه عالم دیپلماسی یک عالم دیگر است. همین تشنج زدایی یی که امروز در بحث سیاست خارجی ما مطرح میشود مورد تایید ماست باید تشنج زدایی بشود اما تشنج زدایی غیر از این است که کسی به آنها اعتماد پیدا کند نه او هم به ما اعتماد ندارد ما هم به او اعتماد نداریم. کسانی که در زمینه مسائل دیپلماسی فعالند کاملا می فهمندکه بنده چه دارم عرض می کنم. اصلا میدان دیپلماسی میدان یک نبرد واقعی است منتها نبردی که پشت میز و با لبخند و با گفتن صبح بخیر و شب بخیر انجام می گیرد! وجود ارتباطات دیپلماتیک هرگز نباید به معنای اعتماد به دشمن تلقی بشود نباید اعتماد کرد.