تاریخ: 12/5/1372
ملت غالب، ملتی است که فرهنگش غالب است. غلبه ی فرهنگی است که می تواند غلبه ی اقتصادی و سیاسی و امنیتی و نظامی و همه چیز را هم با خود به دنبال بیاورد. کشورهای مقتدر دنیا تلاش می کنند که زبان خودشان را در دنیا رایج کنند. چون زبان، بزرگ ترین رقم یک ملت، و کانال عمده ی انتقال فرهنگ او است، که لباس، آداب، دین، عقاید و باورهایاجتماعی اش را منتقل کند. امروز قدرتهای جهانی، حتی با زور نظامی، می خواهند فرهنگ خودشان را منعکس و منتقل کنند....
در باب فرهنگ، آنچه که سیاست کلی کشور باید باشد، باید عبارت باشد از حفظ و پرداخت و وابستگی شدید و کامل به فرهنگ ملی. که فرهنگ ملی، البته، جزو مهم ترین ارکانش، اسلام است. ما مردم ایران مفتخریم که از 1350 سال قبل، فرهنگ، زبان، آداب، عادات و لباسمان - همه چیزمان - با اسلام آمیخته شده است. شاید هیچ ملت دیگری، این گونه با اسلام آمیخته نشد که ما شدیم. اسلام و آداب و فرهنگ اسلامی، جزو فرهنگ ملی ماست. ملی در اینجا، مقابل اسلامینیست، عین همان اسلامی است.
فرهنگ ملی ، یعنی فرهنگ خودی . فرهنگ خودی، باید حفظ بشود. البته فرهنگ خودی، از فرهنگهای دیگر هم وام میگیرد، حرفی نداریم. اطلبوا العلم ولو بالصین. این هم فرهنگ است. اینکه باید رفت از هر جای دنیا چیز خوب را آورد، این هم جزئ فرهنگ ماست. این را هم باید حفظ کنیم. اما آنچه را که برای بدنمان لازم است، بجویم و فرو بدهیم، نه اینکه ما آنجا بیفتیم، یکی دیگر بیاید، هر چه که خودش مصلحت می داند، به بدن ما تزریق کند، مثل مرده، مثل آدم بی هوش، این اقتصاد، این فرهنگ و سیاست استقلال، که پایه ی و مبنای سیاست نظام جمهوری اسلامی است، شعار اصلی ماست. استقلال کامل، در همه جهت، یعنی زور و زورگویی را از هیچ کس قبول نکردن، مسایل جهانی را طبق معیارهای خود حل کردن، و راه آن را پیمودن.