تاریخ: 9/1/1381
در مورد برخورد با فساد دو گرایش افراطی و تفریطی هست، بعضیها وقتی صحبت از مبارزه با فساد می شود، تصور می کنند که مبارزه با فساد، یک بهانه سیاسی برای برخورد با این و آن است، این غلط است. مبارزه با فساد، مبارزه با فساد است! در هر جامعه ایی اگر نقطه فاسد، شناسایی، کنترل و قلع و قمع شد، فساد متوقف می ماند، والا رشد پیدا می کند. فرق نظام اسلامیو نظام صالح با نظامهای فاسدی که در مقابل گسترش فساد بی دفاعند، این است که در این جا مسئولان اصلی کشور و دلسوزان جامعه، برخوردار از صلاحند، برنامه و رفتار کشور، برنامه صلاح است، البته آدم فاسد هم پیدا می شود، منتها باید با او برخورد شود. بعضی تصور می کنند که مبارزه با فساد یک حرکت سیاسی است، که تصور غلطی است، این مبارزه، حرکت سیاسی نیست، یک حرکت حقیقی و کاری لازم است. بعضی هم در نقطه مقابل، از آن طرف افراط می کنند، وقتیگفته می شود فساد خیال می کنند همه جا را فساد گرفته است، خیر، این چنین نیست. آنچه که ما را برمی انگیزد، وجود فساد، ولو در یک بخش، در یک گوشه و به وسیله افراد معدودی است.