تاریخ: 5/3/1377
بایستی بدانیم که یک دولت، همچنان که نسبت به بسیاری از امور مردم مسئول است، - کلکم مسئول عن رعیته - مسئول وضع معیشتشان، وضع اقتصادشان، وضع سیاستشان، وضع فرهنگشان، وضع تحصیلاتشان، وضع بهداشتشان، مسئول وضع ذهنشان هم است. یعنی اگر دیدیم که فرضا در جامعه ما کتابی هست که هنرش فقط این است که احساسات جنسی را در جوانان تحریک بکند، این مضر است. این را نمی شود به عنوان این که یک فرآورده فرهنگی است، ما آزاد بگذاریم که هر که خواست، تولید و عرضه کند، نه، این بحث خواست نیست، مثل مواد مخدر است. مواد مخدر هم خیلی طالب دارد. خیلیها هستند که اگر شما مواد مخدر را به آنها دادید، استقبال می کنند و مصرف می کنند، اما بعد که معتاد شدند، شما را لعنت می کنند. خیلیها هستند که اگر مواد مخدر را از آنها بگیرید، ممکن است با شما دست به یقه هم بشوند، ولی بعد که با این کار توانستند از آن بیماری نجات پیدا کنند، شما را دعا خواهند کرد. بنابراین، خواست، یک امر مطلق نیست، آن خواستی که بر طبق مصلحت است، مطلوب است. تشخیص مصلحت هم به عهده آن کسی است که مسئول است.
البته ما نمی خواهیم به مردم بگوییم شما حتما این کتاب را بخوانید، آن کتاب را نخوانید، نه، انواع سلایق، انواع فکرها، انواع ذهنها، انواع استعدادها، باید در مقابل خودشان میدان بازی داشته باشند، برای این که آنچه را می خواهند، بتوانند انتخاب کنند، اما آن چیزی که گمراه کننده و فاسد کننده است، ما نباید اجازه بدهیم وارد میدان بشود، این وظیفه ماست، وظیفه دولت است، وظیفه وزارت ارشاد است.
...البته آن چیزی که در مورد تحریک احساسات جنسی گفتم، فقط یک مثال است، در زمینه های سیاسی هم همین طور است. اگر فرض کنیم کتابی باشد که در آن، انواع و اقسام دروغها به شکل گمراه کننده ییهست، شما هم الان امکان ندارید که به این دروغها پاسخ بدهید، این باید جلویش گرفته بشود. البته جلوی نظرات غلط را نباید گرفت. نظرات غلط فلسفی، اجتماعی و گوناگون اشکالی ندارد که به داخل جامعه بیاید و نقد بشود، این خوب است. جلوگیری از نظرات غلط فلسفی موجب می شود که کسانی خیال کنند این نظرات درست است، این عکس مطلوب اثر خواهد گذاشت. نه، طرح نظرات فلسفی، اجتماعی، سیاسی