تاریخ: 15/9/1381
علاج فقر به شکل اصولی در هر جامعه یی، از راه استقرار عدالت اجتماعی و نظام عادلانه در محیط جامعه است، تا کسانی که اهل دست اندازی به حقوق دیگرانند، نتوانند ثروتی را که حق همگان است، به سود خود مصادره کنند، این یک وظیفه دولتی و حکومتی است، اما مردم هم به نوبه خود وظیفه سنگینی بر دوش دارند. اجرای برنامه های اجتماعی فقط در بلندمدت و میان مدت و بتدریج امکانپذیر است، اما نمی شود منتظر ماند تا برنامه های اجتماعی به ثمر برسد و شاهد محرومیت محرومان و فقر گرسنگان در جامعه بود. این وظیفه خود مردم و همه کسانی است که می توانند در این راه تلاش کنند.
همه باید خود را موظف به مواسات بدانند. مواسات یعنی هیچ خانواده یی از خانواده های مسلمان و هم میهن و محروم را با دردها و محرومیتها و مشکلات خود تنها نگذاشتن، به سراغ آنها رفتن و دست کمک رسانی به سوء آنها دراز کردن. امروز این یک وظیفه جهانی برای همه انسانهایی است که دارای وجدان و اخلاق و عاطفه انسانی هستند، اما برای مسلمانها علاوه بر این که یک وظیفه اخلاقی و عاطفی است، یک وظیفه دینی است.