تاریخ: 4/10/1377
لازم است که به مساله قناعت - به معنای اسراف نکردن - اهمیت بدهند. اسراف نکردن در مواد غذایی، چه قدر مواد غذاییزاید دور ریخته می شود. حتی اسراف نکردن در مواد دارویی، چقدر مواد دارویی غیر لازم خریده می شود و به خانه ها برده می شود و بدون مصرف باقی می ماند. مواد اولیه و یا خود دارو را باید از خارج بخرند و بیاورند، یا در داخل باید با زحمت درست کنند. اینها ثروت و سرمایه مملکت است و از دست می رود.
کسانی هستند که حتی در کارهای تفننی و تفریحی خودشان هم اسراف می کنند، مثلا به خارج از کشور مسافرت می کنند. چرا! فرض کنید خانواده یی هستند که مایلند مسافرتی بکنند، تفریح و تفرجی بکنند، چرا به خارج از کشور می روند و تفرج می کنند! در این کشور به این بزرگی، خیلیها همین تفریح و تفرج را هم نمی توانند بکنند. بعضیها تا دستشان به دهانشان میرسد، برای تفریح و تفرج خودشان یا خانواده هایشان، به فلان کشور خارجی - که حالا نمی خواهم اسم بیاوریم - میروند، اینها اسراف قطعی است، اینها همان اسرافی است که حرام است. زیاده روی، یعنی این. زیاده روی، وقت به وقت و زمان به زمان تفاوت می کند، در امر لباس، در امر مسائل زندگی، در اتومبیلهای گران قیمت. پس، خطاب اول ما به کسانیاست که متمکنند و امکاناتی دارند و می توانند خرج کنند. به آنها عرض می کنیم که کمتر خرج کنید، ملاحظه کنید و اسراف نکنید.