تاریخ: 8/8/1382
بنده چند سالی است که مساله ی نهضت نرم افزاری را در محیط علمی کشور مطرح کرده ام. این، یعنی چه یعنی ما نباید به فراگیری قانع باشیم، باید هدف تحقیق و آموزش ما تولید علم باشد، یعنی رسیدن به آن جایی که نوآوری های علمی در فضای موجود بشری، از آن جا شروع میشود. ما از لحاظ استعداد نسبت به کسانی که دانش را در دنیا تولید کردند، گسترش دادند، پیش بردند، بر اساس دانش، فن آوری های پیچیده را به وجود آوردند، کمبود نداریم. البته تولید علم به معنای این نیست که ما ترجمه و فراگیری را نفیکنیم، نه، آن هم لازم است، بلکه من می گویم در ترجمه و فراگیری نباید توقف کرد.
بر اثر شرایط سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و مساله ی استعمار - که نقش استعمار در مطلبی که مورد نظر من است، بسیار زیاد است - بخشی از دنیا زودتر از یک بخش دیگر و به کمک وسیله ی شتابنده یی به سمت قله های علمی حرکت کرد. این بخش از این وسیله ی شتابنده استفاده کرد و به جلو رفت و این وسیله را روزبه روز شتابنده تر و تواناتر کرد و با بالا بردن کاربری آن، به دستاوردهای علم رسید. در حالی که ما با همه ی پیشرفت علمی، محاط به جهالت های فراوانیم، آن بخش از دنیا پیشرفت های علمی شگفت آوری پیدا کرد و بعد هم سیاست کلی شان این شد که علم را در اختیار خودشان بگیرند و اجازه ندهند که کشورهایی که عقب مانده اند، به آنها برسند و یا از آنها جلو بزنند، حتما شما از محدودیت هایی که برایبرخی از فناوری های پیشرفته وجود دارد که مطلقا نبایستی به هیچ نقطه یی از نقاط دنیا درز پیدا کند، مطالب زیادیشنیده اید.
استعمار هم در پیشرفت علمی یک بخش از دنیا نقش داشت و هم توانایی اش بر استعمار، ناشی از میزان پیشرفت علمی اش بود، که از آن پیشرفت، استفاده ی سیاسی کرد، مانند انگلیس که از کشتی بخار برای استعمار هند استفاده کرد و استعمار هند کمک کرد که کشتی بخار به کشتی های پیشرفته تری تبدیل شود و تسلط بر هند و نقاط دیگر را نیز بیشتر کند. به این ترتیب، علمی که محدود و محصور به خودشان بود، در خدمت استعمار قرار گرفت و استعمار در خدمت علم.
ما باید از محاصره ی موجود که کشورهای جهان سوم در آن قرار گرفته اند، خودمان را خارج کنیم. این فقط وظیفه ی ما نیست، بلکه وظیفه ی همه ی ملت های دنیاست که در دوره یی از کاروان علم عقب ماندند. من اعتقاد راسخم - که این اعتقاد با نظر خبرگان و کارشناسان فن تایید شده است - این است که ما می توانیم این کار را بکنیم. این مهر (نمی توانیم) و (نمیتوانید) را که یکی از بخش های عمده ی سیاست فرهنگی دشمنان بوده، بایستی از ذهن خودمان پاک کنیم. البته من احساس می کنم که در همین زمینه هم می توانیم پیشرفت کنیم، چرا که الان می بینم که شما استادان و دانشجویان در محافل دانشجویی، از نهضت نرم افزاری و تولید علم به عنوان شعارهای عملی و فعال یاد می کنید، این، خیلی موفقیت است که ما به این فکر افتاده ایم و این موضوع به صورت شعار، درخواست و خواسته درآمده است.