تاریخ: 2/6/1378
یک نکته، انسجام و هماهنگی دولت است، و پرهیز از این که بخشی از دولت، بخش دیگری را تضعیف کند. این مجموعه شما باید واحد باشد. شماها باید به معنای واقعی کلمه با هم همکاری کنید. من نمی گویم شما توقعات بخشی نداشته باشید. یک وقت من به یکی از این آقایانی که توقعات بخشی داشتند و از من چیزی می خواستند، گفتم که من این کار شما را انجام نخواهم داد - یعنی امکان ندارد - اما نفس این تلاش را تحسین می کنم! بنابراین، من فی نفسه از تلاش بخشی گله مند نیستم، اما این تلاش بخشها نباید جداگانه به کلیت و جنبه فرابخشی دولت صدمه یی بزند، یعنی بخشهای مختلف باید رعایت امر را بکنند.
به نظر من، عمده مسئولیت هم در آن قسمتهای ستادی دولت است که عبارت باشد از سازمان برنامه و بودجه و سازمان امور اداری و استخدامی کشور و بخشهای ستادی که عمدتا هم در شخص رئیس جمهور متمرکز است.
... در دولت، باید رئیس جمهور را محور قرار داد. من همیشه گفته ام که دولت مثل چهارراهی است که رئیس جمهور، مثل فرمانده سر این چهارراه است، وقتی که جلوی یک بخش دست گرفت، آن باید متوقف بشود، تا بخشهای دیگر بتوانند بیایند و حرکت کنند. وقتی اشاره کرد که حرکت کنید، حرکت کنید، یعنی جلوتر نروید و عقب هم نمانید. آنچه را که رئیس جمهور با مشورت، با رعایت جوانب قضیه، با ملاحظه آن چیزهایی که بخشهای مختلف می روند و به عنوان نیازهای مختلف با او در میان می گذارند و نگاه فرابخشی که به طور طبیعی دارد، اولویت تشخیص می دهد، آن باید رعایت بشود.
... اما مساله یی وجود دارد که بالاتر از بخشهای شماست، و آن، مجموعه دولت و امکانات دولت است. با توجه به این محوریت و این انسجام، بایستی بتوانید کار صحیح دولت را پیش ببرید، که آن وقت این نکته سومی است که بر این مترتب می شود، آن، رعایت اولویتهاست.
به نظر من، در دو قسمت بایستی اولویتها را رعایت کنید: یکی در خود برنامه های درون بخشهاست، دیگری برنامه های هر بخشی نسبت به بخش دیگر. ما یک وقت منابع درآمدمان بی حساب است - خیلی خوب - آن جا مثل یک آدم پولدار و اعیان که اگر اسباب بازی بچه اش هم مورد نیازش قرار گرفت، سخاوتمندانه در جیبش دست می کند و برای اسباب بازی پول می دهد. ما الان منابعمان این قدر فیاض نیست، کمبودهای فراوانی در منابع درآمد خودمان داریم.