تاریخ: 25/6 /1370
بیشترین چیزی که روی ذهن جوان اثر می کند، دو عامل است: یکی تبلیغات گوناگون دشمن است، تبلیغاتی که جوان را نسبت به حقایق مقدس اسلامی و حقایقی که در انقلاب به عنوان مسلمات و پایه ها و ستونهای اصلی اعتقاد شناخته شده، سست و بی تفاوت کند. و عامل دوم، عدم تبیین و دفاع صحیح از این حقایق و اصول است. من گمان می کنم که تاثیر عامل دوم، کمتر از عامل اول نباشد، چون در نظام جمهوری اسلامی، به طور صریح و علنی، علیه اسلام و اصول اسلامی و مبانیاسلامی و معارف اسلامی، کمتر تبلیغ می شود و میدان برای تبلیغ وسیع باز نیست، بنابراین تبلیغ دشمن فقط سطح معینی را می پوشاند، در حالی که عامل دوم، دیگر حد و اندازه یی ندارد.
وقتی ما تبلیغ نکردیم، وقتی ما حقایق را بیان نکردیم، وقتی ما تبیین و دفاع درستی از معارف اسلامی - از خود توحید، از حکومت الهی، از لزوم عبودیت انسان در مقابل خدا، از لزوم تسلیم انسان در مقابل احکام خدا، که پایه های اصلی است - نکردیم، تاثیری که از این عدم دفاع و عدم تبیین و عدم توجیه صحیح حاصل می شود، محدود به حد خاصی نیست، شامل همه است.
باید مطالبی از مسائل اسلامی آماده گردد و به شکل مناسبی تحریر و تقریر بشود و در همه جای کشور گفته بشود، آن چنان که در همه دلها و ذهنها جای بگیرد. باید مطالبی از مسائل اسلامی انتخاب بشود که پاسخ به شبهه های تقدیری و فرضی ییباشد که می دانیم امروز با وسایل مختلف، در بین خواص مردم پراکنده می شود.
افکار فلاسفه و نویسندگان و متفکران مادی غرب، امروز در سطح دانشگاههای ما، به صورت کتاب و ترجمه وجود دارد. نمی شود سدی درست کرد که اینها وارد نشوند، این امکان ندارد و مصلحت نیست. افکار باید بیایند و حضور داشته باشند. در مقابل آن افکار، باید پادزهر ایجاد کرد.