در حدیثى اَنَس مى گوید: هنگامى که از حدیبیه بازمى گشتیم، در حالى که مشرکان از ورود ما به مکّه و اجراى مناسک عمره ممانعت کرده بودند، سخت غرق اندوه و غم بودیم، ناگهان خداوند آیه إِنَّا فَتَحْنَا لَکَ فَتْحًا مُبِینًا را نازل فرمود. پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: «لَقَد اُنزِلَت عَلَىَّ آیَةٌ هِىَ اَحَبُّ اِلَىَّ مِنَ الدُّنیا کُلِّها; آیه اى بر من نازل شده که از تمام دنیا نزد من محبوب تر است».(109)
عبداللّه بن مسعود مى گوید: «هنگام بازگشت از حدیبیه، چون «اِنَّا فَتَحْنَا...» بر پیامبر(صلى الله علیه وآله) نازل شد، چنان حضرت غرق سرور گردید که خدا مى داند».(110)
در حدیثى پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: «مَن قَرَأَها فَکَاَنَّما شَهِدَ مَعَ مُحَمَّد(صلى الله علیه وآله)فَتحَ مَکَّةَ وَفی رِوایَة اُخرى فَکَاَنَّما کانَ مَعَ مَن بایَعَ مُحَمَّداً تَحتَ الشَّجَرَةِ; هر کس این سوره را بخواند، همچون کسى است که هنگام فتح مکّه در خدمت پیامبر(صلى الله علیه وآله) و در لشکر او بوده است».
و در روایت دیگرى آمده: «مانند کسى است که با محمّد(صلى الله علیه وآله) در زیر درختى که در حدیبیه بود، بیعت کرده است».(111)
و در حدیثى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم که فرمود: «حَصِّنُوا اَموالَکُم وَنِسائَکُم وَما مَلَکَت اَیمانُکُم مِنَ التَّلَفِ بِقَرائةِ «اِنّا فَتَحْنَا لَکَ فَتْحًا مُبِیْنًا» فإنَّهُ اِذا کانَ مِمَّن یُدمِنُ قِرائَتَها نادى مُناد یَومَ القِیامَةِ حَتّى یَسمَعَ الخَلائِقُ اَنتَ مِن عِبادِىَ المُخلِصِینَ ألحِقُوهُ بِالصّالِحِینَ مِن عِبادِى وَاَدخِلُوهُ جَنّاتِ النَّعِیمِ وَاسقُوهُ مِنَ الرَّحِیقِ المَختومِ بِمِزاجِ الکافورِ; اموال و همسران و آنچه را در ملک شماست، با قرائت اِنَّا فَتَحْنَا از تلف حفظ کنید. هر که پیوسته آن را تلاوت کند، روز قیامت منادى صدا مى زند آن چنان که همه خلایق مى شنوند: تو از بندگان مخلص منى، او را به بندگان صالحم ملحق سازید و در باغ هاى پرنعمت بهشت وارد کنید و از نوشابه مخصوص بهشتیان سیراب سازید».(112)
ناگفته پیداست که این همه فضیلت و افتخار، با تلاوتِ خالى از اندیشه و عمل حاصل نمى شود، بلکه هدف اصلى از تلاوت، تطبیق اعمال و خلق و خوى خویش بر مفاد این آیات است.