در حدیثى پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: «مَن قَرَأَ سورَةَ تَبارَکَ فَکَأَنَّما أحیا لَیلَةَ القَدرِ; کسى که سوره تبارک ر بخواند، گویى شب قدر راحی داشته».(154)
و در حدیث دیگرى فرمود: «وَدِدتُ أنَّ تَبارَکَ المُلکُ فی قَلبِ کُلِّ مُؤمِن; دوست داشتم که سوره تبارک در قلب همه مؤمنان ثبت بود».(155)
در حدیثى امام باقر(علیه السلام) فرمود: «سورَةُ المُلکِ هِىَ المانِعَةُ تَمنَعُ مِن عَذابِ القَبرِ وَهِىَ مَکتُوبَةٌ فِى التَّوراةِ سورَةُ المُلکِ وَمَن قَرَأَها فی لَیلَة فَقَد أکثَرَ وَأطابَ وَلَم یُکتَب مِنَ الغافِلِینَ; سوره ملک سوره مانعه است، یعنى از عذاب قبر ممانعت مى کند و در تورات به همین نام ثبت است، کسى که آن را در شبى بخواند بسیار خوانده و خوب خوانده، از غافلان محسوب نمى شود».(156)
البتّه این همه آثار عظیم مربوط به خواندن بدون فکر و عمل نیست، بلکه هدف خواندنى است آمیخته با الهام گرفتن براى عمل.