در حدیثى از پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم که فرمود: «مَن قَرَأَ سورَةَ وَالمُرسَلاتِ کُتِبَ أنَّهُ لَیسَ مِنَ المُشرِکِینَ; کسى که سوره مرسلات را بخواند، نوشته مى شود که او از مشرکان نیست».(175)
و در حدیث دیگرى امام صادق(علیه السلام) فرمود: «مَن قَرَأَها عَرَّفَ اللّهُ بَینَهُ وَبَینَ مُحَمَّد(صلى الله علیه وآله); هر که این سوره را بخواند، خداوند او را با پیامبر آشنا (و همجوار) مى سازد».(176)
بدون شک این ثواب و فضیلت از آنِ کسانى است که بخوانند، بیندیشند و عمل کنند. ازاین رو در حدیثى آمده است که برخى یاران پیامبر(صلى الله علیه وآله) خدمتش عرض کردند: «أسرَعُ الشَّیبُ اِلَیکَ یا رَسولَ اللّهِ; چه زود آثار پیرى در شما نمایان شده اى رسول خدا؟»
فرمود: «شَیَّبَتنی هُودُ وَالواقِعَةُ وَالمُرسَلاتُ وَعَمَّ یَتساءَلُونَ; سوره هاى هود، واقعه، مرسلات، عمّ یتساءلون مرا پیر کرده».(177)
قابل توجّه اینکه در تمام این سوره ها احوال قیامت و مسائل هول انگیز آن دادگاه بزرگ منعکس است و همین ها بوده که در روح مقدّس پیامبر(صلى الله علیه وآله) اثر گذارده.
بدیهى است تلاوت بدون فکر و تصمیم بر عمل نمى تواند چنین اثرى بگذارد.